Super God Gene บทที่ 3360
“ฉินซิ่ว?” อสูรฟ้าตัวใหญ่แทบจะกรีดร้องออกมาพร้อมกัน
รูปปั้นหยกพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “ฉันไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไรที่นี่ ดังนั้นฉันจึงไม่รู้ว่าฉินซิ่วที่คุณหมายถึงคือใคร ไม่สำคัญหรอก เขาจะกลับไปมีรูปร่างที่ดีที่สุดในที่สุด และเปา’ เอ้อจะเป็นคนเดียวที่สามารถต่อสู้กับเขาได้ ลูกสาวตัวน้อย พาเป่าเอ๋อมาที่นี่และปล่อยให้เธอยอมรับเมล็ดพันธุ์ยีน ถ้าเธอทำอย่างนั้นเธอมีโอกาสชนะเท่านั้น”
“นาย เมล็ดยีนอยู่ที่ไหน?” อสูรฟ้าตัวใหญ่ถาม
เมื่อรูปปั้นหยกได้ยินเช่นนั้น นางก็ตัวแข็งทื่อ เธอมองไปที่สระน้ำด้วยความสิ้นหวัง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไป “เป็นไปไม่ได้… ยกเว้นลูกของฉัน ไม่มีใครควรได้รับเมล็ดยีนนี้”
ปีศาจฟ้าใหญ่ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “หมายความว่าเมล็ดยีนอยู่ในสระ ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง”
รูปปั้นหยกพยักหน้าและดูแปลก ๆ “มันถูกวางไว้ที่นั่น Bao’er เป็นรหัสผ่านสำหรับการเข้าถึง แม้ว่ามนุษย์อัลฟ่าจะมาที่นี่ เขาก็ไม่สามารถรับมันได้ ใครจะไปเอามันไปได้”
“ถ้ารูปปั้นหยกเป็นเหมือนแม่ของ Bao’er เราก็เป็นญาติกัน นั่นน่าจะทำให้ฉันสามารถอธิบายความสามารถนี้ของฉันได้” หานเซิ่นคิด เขาตัดสินใจออกมาพูดและอธิบายให้เธอฟัง ถ้าเขาทำอย่างนั้น เขาก็สามารถเอารูปปั้นมาตอบคำถามสองสามข้อของเขาและอธิบายสิ่งที่เขาต้องการอธิบายได้
ก่อนที่ฮัน เซ็นจะทันได้ออกจากรูหนู เขาเห็นคนอื่นเข้าไปในห้องโถงทองแดง คราวนี้เป็น Bury Path God
“ท่านผู้นำ?” เมื่อ Bury Path God เห็นรูปปั้นหยก ปฏิกิริยาของเขาก็เหมือนกับปีศาจท้องฟ้าขนาดใหญ่ เขาคุกเข่าคำนับทันที
“บูรี่น้อย เจ้าก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน” รูปปั้นหยกยิ้มให้กับ Bury Path God ขณะที่เธอพูด
เมื่อหาน เซ็นได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกขนลุกซู่ที่ผิวหนังของเขา หัวหน้าพรรคก็อดเคออสตั้งชื่อเล่นว่าแย่พอๆ กับฮันเซ็น
เมื่อเห็น Bury Path God ผู้แข็งแกร่งมากถูกเรียกว่า Bury Bury น้อย Han Sen รู้สึกราวกับว่ามันค่อนข้างยากที่จะเชื่อ
Bury Path God ไม่รังเกียจชื่อเล่นของเขา เขาโค้งคำนับและยืนขึ้นเพื่อพูดว่า “ท่านผู้นำ คุณยังอยู่ที่นี่”
รูปปั้นหยกส่ายหัวของเธอและพูดว่า “นี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวของจิตวิญญาณของฉัน มันเป็นส่วนสุดท้าย มันจะจางหายไปในไม่ช้า ดังนั้นเป็นการดีที่คุณอยู่ที่นี่ ได้โปรดดูแลลูกของฉันในอนาคต ”
Bury Path God พูดอย่างจริงจังว่า “คุณนาย ข้า พระเจ้า Bury Path ขอสัญญาว่าจะไม่มีใครทำอันตรายกับลูกของคุณตราบเท่าที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันจะไม่สามารถปฏิบัติต่อเขาในฐานะผู้นำของ 33 ฟากฟ้าและปาร์ตี้ก็อดโกลาหล”
รูปปั้นหยกหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่สำคัญสำหรับฉัน ฉันมีความสุขตราบเท่าที่เธอยังมีชีวิตอยู่”
หลังจากนั้น รูปปั้นหยกก็ชี้ไปที่ชั้นทองแดงและพูดว่า “มีของบางอย่างที่ฉันอยากจะมอบให้คุณ คุณไม่ควรจำมันได้ยาก คุณต้องนำมันไปด้วย”
Bury Path God เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเป็นประกายและเปล่งประกาย เขาอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องและพูดว่า “นั่นคือภาพทางเดินลอยฟ้า นายให้สิ่งนี้กับฉันจริง ๆ เหรอ”
เสียงของพระเจ้า Bury Path สั่น เห็นได้ชัดว่าหัวใจของเขากำลังเต้นแรง
“ถ้าคุณต้องการ มันเป็นของคุณก็ได้” รูปปั้นหยกพูดอย่างเย็นชา
แม้แต่คนอย่าง Bury Path God ก็ไม่สามารถยับยั้งความยินดีได้หากมีบางอย่างกระตุ้น ด้วยมือที่สั่นเทา เขาค่อยๆ หยิบรูปภาพที่ได้รับมา เขาคุกเข่าลงต่อหน้ารูปปั้นและพูดว่า “อย่ากังวลไปเลย นายน้อย ตราบเท่าที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะไม่ยอมให้ใครรังแกนายน้อย”
“ฉันรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินว่าคุณรู้สึกแบบนี้ แต่การคาดเดาอนาคตเป็นเรื่องยากในทุกวันนี้” รูปปั้นหยกพูดอย่างเย็นชา “ทั้งหมดที่ฉันสามารถหวังได้ก็คือคุณพยายามอย่างเต็มที่”
Bury Path God ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงมาจากห้องโถงทองแดง มันเป็นปีศาจโบราณที่ทักทายท่านผู้นำ
ในที่สุดปีศาจโบราณก็มาถึงห้องโถงทองแดง เช่นเดียวกับ Bury Path God เขาคุกเข่าต่อหน้ารูปปั้น แม้ว่านั่นจะเป็นเพียงรูปปั้นที่มีเศษวิญญาณของผู้นำ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะลบหลู่มัน
“ข้าดีใจที่เจ้าอยู่ที่นี่” รูปปั้นหยกพูดอย่างเย็นชา “ข้ามีเวลาไม่มาก ข้ามีความสุขมากที่ได้พบเจ้าทั้งสามก่อนข้าจากไป ปีศาจโบราณ มีของจะมอบให้เจ้าเช่นกัน เจ้าควรไปรับมัน ยังมีสิ่งที่ข้าอยากจะพูดกับเจ้าด้วย ทุกคน.”
ปีศาจโบราณไม่รอช้า เขาเดินไปที่ชั้นวางทองแดงและรวบรวมรายการ เขาเก็บมันไว้ในแขนเสื้อแล้วโค้งคำนับรูปปั้นหยก
ตั้งแต่ต้นจนจบ ปีศาจโบราณดูเหมือนจะไม่รุนแรงเท่ากับ Bury Path God และ Big Sky Demon หานเซิ่นยังคงสังเกตเห็นประกายแปลกๆ ในดวงตาของปีศาจโบราณ
เมื่อมารโบราณกลับมาที่รูปปั้นหยก อสูรฟ้าตัวใหญ่ก็เริ่มพูด “นายท่านต้องการอะไรบอกเราได้”
รูปปั้นหยกมองไปที่ทั้งสามคน เธอถอนหายใจและพูดว่า “คุณทั้งสามสนิทกับฉันเสมอ แม้ว่าเราอาจไม่ได้มีสายสัมพันธ์ทางสายเลือดร่วมกัน แต่คุณก็เป็นเด็กดีสำหรับฉัน”
“คุณนาย เราถือว่าคุณเป็นครอบครัวเสมอ” อสูรฟ้ากล่าว “ฉันมาถึงการรับรู้นั้นเมื่อนานมาแล้ว”
Bury Path God และ Ancient Devil ไม่ได้พูด เมื่อพิจารณาจากสายตาของพวกเขา สิ่งที่รูปปั้นหยกกำลังพูดกำลังทำให้พวกเขามีอารมณ์ พวกเขาไม่ต้องแสดงออกมาเป็นคำพูด
รูปปั้นหยกกล่าวต่อไปว่า “ฉันไม่เคยขอสิ่งใดจากใคร แม้แต่คนๆ นั้น ฉันไม่เคยขอให้เขาทำอะไรเลย แต่มีบางอย่างที่ฉันต้องขอคุณสามคน”
“ท่านผู้นำ โปรดบอกเราด้วย” ปีศาจโบราณและทั้งสามคนต่างก็โค้งคำนับอย่างมาก
คนอื่นไม่เข้าใจผู้นำ แต่พวกเขาเข้าใจ เมื่อก่อนถ้ามีใครพูดอะไรเบาๆ เรื่องทั้งหมดนี้จะไม่เกิดขึ้น
ตอนนี้เธอกำลังพูดคำว่า “ขอร้อง” นั่นเป็นสิ่งที่หายาก แม้ว่าผู้ที่ควบคุมเจโนฮอลล์และจักรวาลจีโนทั้งหมดจะไม่เคยขอร้องมาก่อน
“หาเมล็ดยีนแล้วเอาไปให้ลูกฉัน” รูปปั้นหยกพูดด้วยท่าทางจริงจัง “ถ้าไม่มีมัน ลูกของฉันจะอยู่ไม่ได้”
“คุณไม่มีเมล็ดยีนเหรอ?” Bury Path God และ Ancient Devil ไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ก่อนหน้านี้เพื่อฟังสิ่งที่พูด พวกเขาไม่รู้ว่าเมล็ดยีนหายไปแล้ว
“ฉันไม่มีเวลาให้ลูกสาวตัวน้อยบอกคุณ” รูปปั้นหยกยิ้มให้ทั้งสามคน “ในชีวิตนี้ มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้พบคุณ”
ทั้งสามตัวสั่นเทา พวกเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่รูปปั้นหยกกลับหลับตาลง มันเหมือนมีวิญญาณแตกสลายอยู่ภายในรูปปั้น มันทำให้รูปปั้นหยกไร้วิญญาณ มันกลายเป็นวัตถุที่ไม่มีชีวิตและไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่า
“นาย” ปีศาจฟ้าใหญ่มองด้วยน้ำตาและกรีดร้อง
Bury Path God มองดูปีศาจโบราณ ทั้งคู่ก้มกราบรูปปั้น
หลังจากโค้งคำนับ Bury Path God ก็ยืนขึ้นและมองไปที่อสูรฟ้าตัวใหญ่ เขาถาม “อสูรฟ้าใหญ่ เกิดอะไรขึ้น ใครเอาเมล็ดยีนไป”
Big Sky Demon อธิบายเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่ Bury Path God และ Ancient Devil ไม่ได้ซื้อเรื่องราวของเธอ
“อสูรฟ้าใหญ่ อย่าคิดว่าเจ้าจะเอาเมล็ดพันธุ์ยีนไปเป็นของตัวเองแล้วโกหกพวกเรา” เทพเส้นทางฝังศพกล่าว “สิ่งนี้เป็นของนายน้อย ดังนั้นพวกเราไม่มีใครเอาไปได้”
อสูรฟ้าคำราม “ไม่สำคัญว่าคุณจะไม่เชื่อฉัน ถ้าไม่มีพวกคุณ ฉันยังสามารถหาเมล็ดพันธุ์ของปรมาจารย์ Bao’er ได้”
ปีศาจโบราณไม่ได้พูด เขามองเข้าไปในห้องโถง แต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“ถ้าเมล็ดยีนไม่อยู่ที่นี่ คุณก็ควรกลับไปได้แล้ว Dust Sky ไม่ต้อนรับคุณ” Bury Path God มองไปที่สิ่งของในห้องโถง เขาพูดกับพวกเขาอย่างเย็นชา
“เทพวิถีบูรี เจ้าช่างเห็นแก่ตัวนัก เจ้าไม่กลัวกรรมหรือ?” อสูรฟ้าตัวใหญ่มองเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอรู้ว่าสิ่งของเหล่านั้นไม่มีค่า