Super God Gene บทที่ 3351

หานเซิ่นดูเย็นชา ปีศาจโบราณยืนยันท่าทางแห่งความตาย ชีวิตในร่างของเขาดับวูบลงทันที แขนขาของเขาแข็งทื่อ เขาดูตายยิ่งกว่าซากศพ มันเป็นการกระทำที่ยอดเยี่ยม มันดูเหมือนจริงมาก แม้แต่นักแสดงที่มีชื่อเสียงในชีวิตจริงก็ไม่สามารถประพฤติเช่นนั้นได้ แม้แต่หาน เซ็นที่รู้เรื่องนี้ก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่ มันแปลกมาก เมื่อปีศาจโบราณสิ้นชีวิต หนวดเทพปีศาจที่มัดเขาไว้ก็ปล่อยมือจากมัน มันยังคงอยู่ที่นั่น แต่มันหยุดแน่นไปมากแล้ว

“ถ้านี่เป็นแค่การแกล้งตาย ฉันก็ทำได้เหมือนกัน” หานเซิ่นกัดฟัน เขาควบคุมร่างกายของเขาและกระชับการแสดงตนและปฏิกิริยาทั้งหมดในตัวเขา เขาถึงกับทำให้หัวใจหยุดเต้น

แม้ว่าพลังทั้งหมดของเขาจะถูกจำกัดโดย Dust Sky แต่เขาก็ยังสามารถควบคุมร่างกายของเขาได้ การทำเช่นนี้ไม่มีอะไรพิเศษ Han Sen เป็นมืออาชีพเมื่อพูดถึงเรื่องแบบนี้

หลังจากการปรากฏตัวของ Han Sen และความอบอุ่นหายไป เคราเทพปีศาจที่ดักจับเขาไว้ก็หยุดมัดเขา มันหลวมเล็กน้อย

“มันได้ผล แต่ฉันเล่นตายอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้ ตอนนี้เราเป็นเพียงร่างกายที่นี่ ถ้าเราเอาแต่เล่นให้ตาย ในที่สุดเราก็จะเหนื่อยมากเกินไป” หานเซิ่นต้องการถามปีศาจโบราณ แต่เขากังวลว่าหากเคลื่อนไหวจะดึงความสนใจและความเดือดดาลของเคราเทพมารอีกครั้ง เขาต้องอดทนและรอดูว่าปีศาจโบราณจะทำอะไรก่อน

หานเซิ่นรู้ว่ามารโบราณจะกลับมาในที่สุด เขารู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของ Evil God Beard แต่เขาก็ยังลงไปที่ส่วนลึกของสถานที่นั้นอยู่ดี เขาต้องมีวิธีจัดการกับมันอย่างเหมาะสม เขาต้องนั่งดูว่ามารโบราณกำลังจะทำอะไร

ทั้งสองคนไม่เคลื่อนไหว พวกเขายืนยันลักษณะของศพ Evil God Beard ไม่ปล่อยให้พวกเขาไปอย่างช้าๆ ทั้งคู่ลงไปที่ด้านล่างของแผ่นทองแดง มันเจ็บมาก แต่หานเซิ่นก็ไม่กล้าตอบสนองต่อความเจ็บปวด

ประมาณสองชั่วโมงต่อมา Evil God Beard รอบ ๆ ดูเหมือนจะลดจำนวนลง มันมุดเข้าไปใต้แผ่นทองสัมฤทธิ์ ตอนนี้ Han Sen เหลือแต่สติสัมปชัญญะ ความรู้สึกของพลังของเขาอ่อนแอลง เขาไม่รู้ว่ามีหนวดเคราเทพมารซุ่มอยู่รอบตัวพวกเขาอีกหรือไม่

ทันใดนั้น หานเซิ่นก็ได้ยินเสียงบางอย่างมาจากปีศาจโบราณ มีคนคลานขึ้นมา นอกจากปีศาจโบราณแล้ว จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้

ฮัน เซ็นไม่ได้ขยับกล้ามเนื้อเลย เขาลืมตาขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองดูปีศาจโบราณซึ่งกำลังนั่งอยู่ ท่านนั่งขัดสมาธิเหมือนพระพุทธเจ้า มือของเขายกขึ้นและริมฝีปากของเขาพึมพำ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ส่งเสียง

การกระทำของปีศาจโบราณไม่ได้ทำให้ Evil God Beard รอบ ๆ แย่ลง มันไม่ได้เข้าใกล้เขา สำหรับ Han Sen ที่เพิ่งเปิดกรีดตาของเขา มันก็เพียงพอแล้วที่ Evil God Beard จะสังเกตเห็นการเล่นของเขา ทันใดนั้นจำนวนมากมาหาเขาเหมือนกรงงูทะเล

หานเซิ่นรู้ว่ามารโบราณเตรียมการมาทั้งหมดนี้ แต่เขาแค่ไม่เข้าใจว่ามารโบราณทำสิ่งที่เขากำลังทำอยู่

ปีศาจโบราณค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้น เขาเป็นคนสบายๆ เขาดูเหมือนตัวตนปกติของเขา แต่เคราเทพมารไม่ได้โจมตีเขา

ปีศาจโบราณยิ้มให้หานเซิ่น “คุณฮัน ฉันไปก่อน ฉันมั่นใจว่าเราจะได้พบกันอีกในเร็วๆ นี้”

หลังจากนั้นมารโบราณก็เดินไปข้างหลังแผ่นทองแดงและหายไปจากสายตา

หานเซิ่นอยากจะตามไป แต่เคราเทพปีศาจกำลังมองมาที่เขา หานเซิ่นต้องระงับแรงกระตุ้นของเขา เขาต้องเล่นให้ตาย

“ทักษะของปีศาจโบราณมากเกินไป ฉันไม่สามารถเลียนแบบพรสวรรค์ของเขาได้ ฉันจะกำจัด Evil God Beard ได้อย่างไร อะไรอยู่เบื้องหลังแผ่นทองแดง? นี่เป็นทางเข้าสุสานของหัวหน้าเก่าของ God Chaos Party หรือไม่” ความคิดของ Han Sen แล่นผ่านความเป็นไปได้ทุกประเภท

เขาต้องการทราบว่ามารโบราณกำลังจะไปที่ไหน เขาต้องการค้นพบบางสิ่งที่ยอดเยี่ยม แต่หานเซิ่นรู้ว่าเขาไม่สามารถเร่งรีบได้ เขาต้องสงบสติอารมณ์และหาทางเป็นอิสระ

แซ่บ! แซ่บ!

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดหาวิธีกำจัดเคราเทพปีศาจและตามหลังปีศาจโบราณ จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงจากที่ไม่ไกลเกินไป เหมือนคนเอาฟันถูกันเวลานอน

“นั่นเสียงอะไร” ฮัน เซ็นพยายามซ่อนความรู้สึกทั้งหมดของเขาเพื่อแสร้งทำเป็นว่าเขาตาย เขาไม่รู้สึกอะไรเลย น่าเสียดาย ถ้าเขาไม่ซ่อนความรู้สึกของเขาไว้ เขาจะดึงความสนใจของเคราเทพมารอีกครั้ง

หานเซิ่นกลับไปคิดว่าเขาจะลืมตาหรือไม่ เขาสงสัยว่าเขาควรจะดูและค้นหาว่ามันคืออะไร แต่เขาได้ยินเสียงใกล้เข้ามา เหมือนอยู่ข้างๆเขา

ขณะที่เขากำลังฟังเสียงแหลมใกล้ๆ หูของเขา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างสัมผัสที่เส้นผมของเขา หานเซิ่นอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมอง เขาตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น

เงาสีขาวอยู่ข้างหน้าเขา มันเป็นหนูสีขาวตัวเล็กที่ดูเหมือนพังพอนสีเหลือง มันเป็นสัตว์ร้ายสีขาวตัวเล็ก ๆ มันอยู่ตรงหน้า Han Sen ที่ทำเสียงแหลมด้วยฟันที่แหลมคมของมัน

หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจมากที่สุดที่หนูตัวเล็กอยู่ข้างๆ เขา มันกัดฟันและโบกกรงเล็บ อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้กระตุ้นปฏิกิริยาของ Evil God Beard Evil God Beard เพียงแค่โบกมือไปที่อื่นและไม่เข้ามาใกล้ ดูเหมือนจะกลัวหนูขาวตัวเล็ก

ฮัน เซนลืมตาขึ้น เขาหยุดแสร้งทำเป็นศพ Evil God Beard มองไปที่เขา แต่มันไม่ได้เข้ามาใกล้กว่านี้ นั่นทำให้หานเซิ่นประหลาดใจ เขาพูดว่า “หนูขาวตัวเล็กนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ”

หนูขาวตัวเล็กเฝ้าดู Han Sen เปิดตาของเขา จากนั้นมันก็เริ่มคลานไปที่แผ่นทองแดง มันไปยังที่ที่มารโบราณจากไป

หานเซิ่นยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาเดินตามหนูขาวตัวเล็กไป

Evil God Beard รู้สึกว่า Han Sen ไปและรู้สึกรำคาญพอสมควร มันวิ่งเข้าหาเขา เมื่อถึงจุดหนึ่งมันก็หยุดลง มันไม่อยากเข้าใกล้หนูขาวตัวเล็กไปไหน

ฮัน เซ็นรู้สึกยินดีกับสิ่งนี้ เขารีบวิ่งตามหนูขาวตัวเล็กไป

หนูขาวตัวเล็กเร็วกว่าฮันเซิ่นมาก ตอนนี้มันอยู่หลังแผ่นทองแดงแล้ว ขณะที่หานเซิ่นเดินตามไป เขาสังเกตว่ามารโบราณไม่ได้อยู่หลังแผ่นทองแดง ไม่มีทางเข้าสู่สิ่งใดได้เลย อย่างที่หานเซิ่นคิดว่าน่าจะมี มีเพียงแผ่นทองสัมฤทธิ์ที่สมบูรณ์ที่ไม่มีรอยแยกให้เลื่อนเข้าไปหรืออะไรทำนองนั้น

“แปลก. เม็ดทองแดงไม่มีทางเข้า ปีศาจโบราณไปไหน?” ฮัน เซน ขมวดคิ้ว

ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิด หนูขาวตัวเล็กๆ ก็กระโดดลงไปที่ด้านล่างของเม็ดทองแดง มันตกลงไปใต้น้ำสีดำ น้ำนั้นมีเคราเทพมารจำนวนมากเคลื่อนไหวไปมา เมื่อหนูขาวตัวเล็กกระโดดลงมา เคราเทพมารก็วิ่งหนีจากมัน ไม่มีใครกล้าแตะมัน

หานเซิ่นไม่มีทางไปอีกแล้ว เขากัดฟันแล้วกระโดดตามหนูขาวตัวน้อยไป จากนั้นเขาก็เห็นหนูขาวตัวน้อยยกก้นขึ้นและเริ่มดำลงไป

ฮัน เซ็นรีบวิ่งตามไป เขามองไปที่ Evil God Beard ทันที มันอยู่ใต้แผ่นทองแดง เหมือนมีสาหร่ายจำนวนมากที่ก้นฐานของเม็ดทองแดง มันเหมือนกรงงูพิษในถ้ำ ผู้คนไม่สามารถบอกได้ว่ามีเคราเทพปีศาจอาศัยอยู่ที่นั่นกี่เส้น

หนูขาวตัวเล็ก ๆ บินลงมาที่ระดับ 21 หรือ 24 ฟุต ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มี Evil God Beard มากมาย มันเยอะมากจนหานเซิ่นมองไม่เห็นว่าเม็ดทองแดงหน้าตาเป็นอย่างไรอีกต่อไป