Genius Doctor Black Belly Miss บทที่ 2485
การเดินทางจากอาณาจักรล่างไปยังอาณาจักรบนนั้นไกลมาก และพวกเขาจำเป็นต้องผ่านอาณาจักรกลาง
หลังจากการสังหารหมู่เก้าวัด อาณาจักรกลางต้อนรับช่วงเวลาแห่งสันติภาพ จนถึงตอนนี้ อาณาจักรบนไม่ได้ส่งใครมาควบคุมความยุ่งเหยิงอันเลวร้ายนั้น จวินอู๋เหยาได้จัดเตรียมระบบการปกครองกลางคืนบางส่วนและกองทัพรุ่ยหลินที่ตามมาให้อยู่ในอาณาจักรกลางและแอบสังเกตว่ามีมาตรการด้านอื่น ๆ ที่ปรับใช้โดยอาณาจักรบนหรือไม่
หลังจากผ่านอาณาจักรกลางเพื่อไปยังอาณาจักรบน พวกเขาต้องผ่านทะเลที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด – ทะเลแห่งความตาย
ทะเลแห่งความตายเป็นถนนสายเดียวที่นำไปสู่อาณาจักรบนจากอาณาจักรกลาง มันเป็นมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด ท้องฟ้าเหนือมหาสมุทรถูกปกคลุมด้วยเมฆดำเป็นเวลาหลายปี มหาสมุทรเต็มไปด้วยความวุ่นวายและอันตรายอย่างยิ่ง ผู้คนใน Middle Realm จะไม่กล้าเข้าร่วมกับทะเลแห่งความตาย หลายชีวิตถูกฝังไว้ที่นี่เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าการเดินทางนั้นอันตรายเพียงใด
ผู้คนเคยกล่าวไว้ว่าผู้ที่ผ่านทะเลแห่งความตายและรอดชีวิตไปยังอาณาจักรบน เพียงแค่ประสบการณ์การเดินทางผ่านเส้นทางนี้ ก็จะได้รับสิทธิ์ให้พวกเขายืนอยู่บนดินแดนบน
ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่นี้ ซึ่งมีเมฆหนาทึบบดบังท้องฟ้าตลอดทั้งปี ซึ่งมีลมแรง ฟ้าร้องและฟ้าผ่าปะทะกัน และไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน เมื่อคุณไปถึงมหาสมุทร คุณจะเป็นเหมือนแหนที่ล่องลอยโดยไม่มีที่กำบังหรือที่ค้ำยัน คลื่นลูกใหญ่และลมแรงได้ฉีกทุกสิ่งออกจากกัน แม้แต่ลอร์ด Spirit Jade Palace ที่มีอำนาจสูงสุดใน Middle Realm ในปีนั้นก็ไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะออกเดินทางผ่านทะเลแห่งความตายได้
เพื่อเข้าสู่ทะเลแห่งความตาย จวินอู๋เหยาได้เตรียมการมาเพียงพอแล้ว เรือลำนี้สร้างโดย Night Regime เท่านั้น โดยมีแคชซ่อนอยู่มากมาย ตัวเรือนั้นใหญ่มาก ความจุของเรือลำเดียวก็เพียงพอที่จะรองรับคนได้หลายพันคน ตัวเรือยังสร้างด้วยไม้เสริมซึ่งไม่สามารถทำลายได้ เรือเต็มไปด้วยเสบียงน้ำและอาหารเพียงพอตลอดการเดินทาง
จำนวน Night Regime และ Ghost Army รวมกันเกือบหมื่น แค่เรือลำเดียวก็เกินร้อยแล้ว ดังนั้น ด้วยขนาดของกองเรือนี้ มันจึงดึงดูดความสนใจมากเกินไป ดังนั้น จวินอู๋เหยาจึงสั่งให้เรือออกเป็นกลุ่มๆ แต่ละชุดจะใช้ 5 เส้นทางที่แตกต่างกัน และมีเพียง 10 ลำเท่านั้นที่จะเดินทางในแต่ละเส้นทาง
เรือลำใหญ่เมื่อเข้าสู่มหาสมุทรกลับดูเล็กแทน ขณะที่พวกเขาค่อย ๆ มุ่งหน้าไปยังมหาสมุทรเปิด แผ่นดินก็ค่อย ๆ หายไปจากสายตาของผู้คนทั้งหมด มองไปรอบ ๆ พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยผืนน้ำที่กว้างใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด ภายใต้ก้อนเมฆที่มืดมิด แสงแดดที่ส่องผ่านเข้ามานั้นอ่อนมาก และทำให้ทะเลดูมืดครึ้มไปด้วยฝุ่น นักเดินทางรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างอธิบายไม่ถูก
Qiao Chu และคนอื่น ๆ ยืนอยู่ที่หัวเรือและมองไปที่ทะเลแห่งความตายต่อหน้าพวกเขา ลมทะเลพัดพาเอาความเย็นจากทะเลมาสู่พวกเขา ทิ้งความเจ็บปวดซ่าๆ ไว้บนใบหน้า และทิ้งรสเค็มเล็กน้อยไว้ที่มุมปาก
“นี่คือทะเลแห่งความตาย? พี่อู๋เหยา เราจะใช้เวลานานเท่าใดจึงจะไปถึงอาณาจักรบน” เฉียวจือมีแขนเกี่ยวรอบเชือกเรือ ขาที่วางอยู่บนราวบันไดขณะที่เขาเงยศีรษะขึ้นรับลมทะเล ความภาคภูมิใจของชายผู้นี้ดูเหมือนจะถูกยั่วยุโดยมหาสมุทรอันกว้างใหญ่นี้
พวกเขามุ่งหน้าไปยังชายฝั่งของ Upper Realm มานานกว่าห้าวันแล้ว และสภาพแวดล้อมของพวกเขาก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำ พวกเขามองไปที่มหาสมุทรอันงดงามไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าไม่ใช่เพราะเรือขับกล่อม พวกเขาก็ไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าเรือกำลังเคลื่อนไปข้างหน้า ทุกอย่างเหมือนเดิมทุกประการ
จวินอู๋เหยายืนอยู่บนดาดฟ้าในขณะที่ลมทะเลพัดผมยาวของเขา และแขนของเขามักจะบังจวินอู๋เสีย แม้ว่าเขาจะรู้ว่าลมทะเลนี้จะไม่ทำอันตรายใดๆ ต่อจวินอู๋เสีย แต่ก็ยังต้องการปกป้องโดยไม่รู้ตัว เธอ.
“ยังเช้าอยู่” จวินอู๋เสียตอบกลับขณะที่เธอมองไปที่ทะเล
พวกเขาเพิ่งเข้าสู่ทะเลแห่งความตายนี้