Genius Doctor Black Belly Miss บทที่ 2435

ตบ!
ในขณะนั้น เสียงกระชั้นก็ดังก้องอยู่ในรถม้าที่เงียบสงัด มันเป็นเสียงที่ใสกังวาลแต่กลับบาดหูของจวินอู๋เหยา
จวินอู๋เหยาตะลึงเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่แสบบนใบหน้าทำให้เขาหายจากอาการช็อกทันที ในขณะที่มองไปที่มือที่แข็งทื่อของจวินอู๋เสียในอากาศ อารมณ์ที่ซับซ้อนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาสีม่วงของเขา
ตบมาอย่างกะทันหัน
“งี่เง่า.” เสียงพึมพำออกมาจากปากของจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เหยา ลดศีรษะลงและมองไปที่จวินอู๋เสีย ไม่มีความทุกข์ใด ๆ ในใจของเขา ความสับสนที่ปรากฏในดวงตาของเขาเป็นเพียงเขากังวลเกี่ยวกับพฤติกรรมของเธอ
“งี่เง่า!” จู่ๆ จวินอู๋เสียก็เงยหน้าขึ้น
ทันทีที่สายตาของเขาสบเข้ากับดวงตาของจวินอู๋เสีย จวินอู๋เหยาก็กลั้นหายใจ ราวกับว่ามีใครมาจับที่คอของเขา ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด
มีน้ำตาสองสายที่ห้อยอยู่บนใบหน้าที่สวยงามไม่มีใครเทียบได้ ไหลอย่างไร้เสียงบนใบหน้าซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยคิดมานับครั้งไม่ถ้วน น้ำตาของเธอเหมือนใบมีดสองคมที่เฉือนหัวใจของเขา
“Xie น้อย…” เสียงของจวินอู๋เหยาแหบผิดปกติ นัยน์ตาของเขาซึ่งปกติจะสงบนิ่ง ตอนนี้กำลังพล่านไปด้วยคลื่นพายุลูกใหญ่ ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาจ้องมองที่จวินอู๋เสียซึ่งกำลังร้องไห้อย่างเงียบๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่จวินอู๋เสียหลั่งน้ำตาต่อหน้าเขา
จวินอู๋เสียในอดีตไม่เคยส่งเสียงหรือน้ำตาสักหยดเมื่อเผชิญกับอุปสรรคหรือความทุกข์จากความเจ็บปวดใดๆ
เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อดทนที่สุดในโลก คำว่ายอมจำนนจะไม่มีในโลกของเธอ
แต่เขาไม่รู้ว่า…
น้ำตาของผู้หญิงที่อดทนที่สุดในโลกนี้ช่างเย็นชาจริงๆ… สะเทือนใจมาก…
หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดราวกับว่าเขากำลังจะเป็นลมในวินาทีถัดไป รู้สึกเหมือนถูกฟันเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ทำให้เขาหายใจไม่สะดวก น้ำตาสองหยดดูเหมือนจะกลายเป็นหินก้อนใหญ่ที่กดทับหัวใจของเขาจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“อย่าร้องไห้… Xie ตัวน้อย… หยุดร้องไห้…” เป็นครั้งแรกที่ Jun Wu Yao ตื่นตระหนก เขาปรารถนาอย่างยิ่งที่จะหลุดพ้นจากโซ่ตรวนรอบตัวเขาและเช็ดน้ำตาที่ค้างอยู่ตรงหางตาของเธอออก
เขาไม่เคยตระหนักว่ามีสิ่งเช่นนี้ในโลกที่สามารถทำลายความสงบและการควบคุมตนเองทั้งหมดของเขาโดยที่เขาไม่ทันสังเกต
“เจ้างี่เง่า! ใครอนุญาตให้คุณปล่อยฉันไว้คนเดียว!” ริมฝีปากของ Jun Wu Xie สั่นเล็กน้อย ทันใดนั้น เธอยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงไปที่หน้าของจวินอู๋เหยา
แต่คราวนี้ มือของเธอไม่ได้สัมผัสใบหน้าของจวินอู๋เหยา ในจังหวะสุดท้ายที่มือของเธอกำลังจะตบหน้าเขา มือเล็กๆ ที่ขาวและอ่อนนุ่มก็เปลี่ยนเป็นกำปั้นแล้วตบที่หน้าอกของเขาเบาๆ เธอทุบตีหน้าอกของเขาไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ และนุ่มนวล
“ใครอนุญาตให้คุณตัดสินใจด้วยตัวเอง… คุณ..คนงี่เง่าคนนี้…” จวินอู๋เสียไม่สามารถหยุดไหล่ของเธอไม่ให้สั่นได้ เธอกัดริมฝีปากของเธออย่างแรง เธอก้มหน้าลง ไม่เต็มใจให้ใครเห็นความอ่อนแอที่เธอแสดงออกมาในตอนนี้
เป็นเวลาห้าปีแล้ว
มีใครบ้างที่สามารถเข้าใจได้ว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอเป็นอย่างไร?
หลังจากได้เห็นฉากที่ Jun Wu Yao ถูกจับได้ Ren Huang ก็เสียสละตัวเอง ตามด้วยการตายของ Yan Bu Gui เธอผ่านสิ่งเหล่านี้มาได้อย่างไร…
จะพรากชีวิตหรือพรากจากกันเพราะความตาย
ทุกอย่างท่วมท้นเธอตั้งแต่วันนั้นเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอไม่อยากจำด้วยซ้ำว่าเธอใช้ชีวิตอย่างไรตลอดห้าปีที่ผ่านมา
อ่านบทล่าสุดที่ wuxiaworld.eu
ไม่มีสักครั้งที่เธอไม่รู้สึกกังวล เธอกังวลว่าความก้าวหน้าของการเพาะปลูกของเธอไม่เร็วพอ เธอยังกังวลว่ามีเวลาไม่เพียงพอสำหรับเธอที่จะหยุดการสังเวยโลหิตแห่งอาณาจักรบน เธอกังวลว่า… มันสายเกินไปที่เธอ… จะช่วยเขา…
กำปั้นของจวินอู๋เสียที่ทุบหน้าอกของเขาเริ่มอ่อนลงและช้าลง ราวกับว่ามีลมพัดผ่านหน้าอกของเขา แต่ในขณะนี้ อวัยวะทั้งหมดในร่างกายของจวินอู๋เหยารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ราวกับว่าพวกมันถูกปิ้งด้วยไฟที่โหมกระหน่ำ