Genius Doctor Black Belly Miss บทที่ 2434
ปลายนิ้วของจวินอู๋เสียกวาดผ่านโซ่ผูกวิญญาณที่เหนียวแน่น ความเย็นยะเยือกจากปลายนิ้วของเธอแผ่กระจายไปทั่วโซ่ และค่อยๆ โซ่ผูกวิญญาณสองสามเส้นแตกและสลายเป็นผุยผง
สิ่งที่เป็นสนามรบที่มีเสียงดังและโกลาหลดูเหมือนจะลงสู่ความเงียบในกรณีนั้นเมื่อจวินอู๋เสียถอดโซ่ผูกวิญญาณออก เธอเดินไปที่รถม้า จ้องมองไปที่ประตูรถม้าที่ปิดสนิท ดวงตาที่เย็นชาของเธอสังเกตการเคลื่อนไหวเงียบ ๆ
จวินอู๋เสียยืนอยู่หน้าประตูรถม้าโดยไม่ขยับ กลิ่นเลือดแรงโชยเข้าจมูก กลิ่นที่เคยน่ารังเกียจตอนนี้ยังคงอบอวลอยู่บนร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง
ดวงตาที่เย็นชามองที่ประตูอย่างเงียบ ๆ ดูลังเลและลังเลใจ
ดวงตาของจวินอู๋เสียหลบตาขณะที่เธอยกมือขึ้นเพื่อผลักประตูที่ปิดอยู่
ตรงกลางของรถม้า ร่างที่คุ้นเคยประทับอยู่ในดวงตาของจวินอู๋เสีย ขณะที่มันซ้อนทับกับความทรงจำที่ยังคงอยู่ของร่างเดียวกันนั้น
“คุณมา.” จวินอู๋เหยานั่งอยู่กลางรถม้าโดยมีโซ่ผูกวิญญาณพันรอบตัวเขา ไม่สามารถขยับได้ แต่รอยยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้าของเขาดูเหมือนจะดึงดูดผู้คนเข้ามา
เขานั่งเงียบ ๆ ในพื้นที่เล็ก ๆ ของรถม้า เหมือนกับภาพวาดที่แยกออกจากความสยองขวัญรอบข้าง มันปิดกั้นเสียงรบกวน ปิดกั้นการฆ่าฟันเมื่อเวลาดูเหมือนจะแข็งตัวในขณะนั้น
จวินอู๋เสียจ้องมองที่จวินอู๋เหยาอย่างโง่งม ราวกับว่าได้ย้อนกลับไปยังเวลาที่ทั้งคู่พบกันครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน
ในเวลานั้น ไม่ต่างจากปัจจุบัน เขายังถูกผูกมัดด้วยโซ่ผูกวิญญาณ ติดอยู่ในความมืดสนิท
ภายใต้แสงตะวันลับขอบฟ้า ดวงตาเย็นชาของจวินอู๋เสียจับจ้องใบหน้าที่คุ้นเคยราวกับกำลังค้นหาบางสิ่ง
การพลัดพรากจากกันไป 5 ปี ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาพบกันอีกครั้ง
มีรอยยิ้มบนใบหน้าของจวินอู๋เหยาขณะที่เขามองไปที่สาวน้อยคนนั้น หลังจากผ่านไป 5 ปี เด็กสาวจากความทรงจำของเขาดูเหมือนจะผ่านการเปลี่ยนแปลง คิ้วและดวงตาคู่นั้น แม้จะยังคุ้นเคย แต่ก็มีความเย็นชาอยู่ในตัว
รอยยิ้มผุดขึ้นจากมุมปากของเขา ขณะที่ดวงตาสีม่วงยิ้มของจวินอู๋เหยาไล่ตามใบหน้าของจวินอู๋เสียทีละนิ้วอย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับห้าปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เขาฝัน มันก็เหมือนเดิม เป็นเพียงรอยยิ้มนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ค่อยๆ แข็งตัวบนริมฝีปากของเขา
รอยยิ้มในดวงตาของจวินอู๋เหยาค่อยๆ จางหายไปเมื่อเขามองไปที่จวินอู๋เสีย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแทนที่จะรู้สึกตื่นเต้นกับการพบกันอีกครั้ง เขากลับรู้สึกหายใจไม่ออก ความรู้สึกบีบคั้นอย่างสุดจะพรรณนา
เห็นได้ชัดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือคนตัวเล็กในฝันของเขา แต่โดยไม่รู้ว่าทำไม การพบกันครั้งนี้ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นมาทันใด
Xie น้อยของเขา
มีบางอย่างที่แตกต่างกัน
แต่ก็ไม่ชัดเจนว่าอะไรแตกต่างกัน
อ่านบทล่าสุดที่ wuxiaworld.eu
จวินอู๋เหยาเพียงต้องการทำลายโซ่ตรวนที่ผูกมัดเขาและจับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา ไม่มีอะไรอื่นที่สามารถระงับความปรารถนาและอารมณ์ภายในใจของเขาได้
แต่…..
จวินอู๋เสียออกมาจากอาการมึนงงของเธอ และค่อยๆ เดินไปตรงกลางรถม้า เธองอเล็กน้อยที่เอวและใช้มือที่ยาวและซีดปกคลุมโซ่ผูกวิญญาณที่พันรอบร่างของจวินอู๋เหยา ขนตาหนาที่ปัดดวงตาที่ปรือลงของเธอปิดบังการแสดงออกใดๆ เธอไม่พูดอะไร ขณะที่เธอค่อยๆ ลากนิ้วไปเหนือโซ่ผูกวิญญาณ
“เซี่ยน้อย?” จวินอู๋เหยาดูเหมือนจะตกตะลึง เมื่อความเสียใจที่คาดไม่ถึงผุดขึ้นมาในอกของเขา Xie ตัวน้อยนี้แตกต่างจากในอดีตอย่างแน่นอน และแม้ว่าเขาจะไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่ามันคืออะไร แต่มันทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออกด้วยความรู้สึกอัดอั้น