จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ บทที่ 1201

ได้ยินดังนั้น ซิงเฟยพลันยิ้มเยาะและพูดขึ้นว่า “ไม่ว่าอย่างไร! ฉันมาถึงสถานที่แห่งนี้ก่อน ถ้าสหายเซียวต้องการค้นหาสมบัติ ก็ต้องไปหาที่สถานที่อื่นจะดีกว่า! ”

“ฉันไม่คุ้นเคยที่จะร่วมแบ่งสันปันส่วนสิ่งของกับผู้อื่น! ”

ขณะที่พูด พลังในร่างกายของซิงเฟยก็ปะทุขึ้นทันที

แต่เพราะเธอเองมีพลังบำเพ็ญยังไม่ถึงขั้นยาทอง จึงแทบจะไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อสหายเซียว

สหายเซียวเองก็ไม่ได้โกรธเคือง หัวเราะเหอะเหอะและพูดว่า “ก็ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ขอตัวลาไปก่อน! ”

เมื่อพูดจบ ร่างกายก็กระพริบ แวบหายไปกับที่

เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามหายตัวไปแล้ว ซิงเฟยก็พลันส่งสียงฮึขึ้นอย่างเย็นชา หันหลังแล้วก็ผลักประตูตามหลินหยุนเข้าไป

ภายในตำหนักมีขนาดใหญ่กว้างขวางอย่างมาก

เมื่อเดินเข้าไป ก็มองเห็นเตากลั่นยาขนาดใหญ่

เตากลั่นยาตั้งอยู่บริเวณตรงกลางของตำหนัก มีความสูงประมาณแปดเมตร

ตอนนี้ฝาของเตากลั่นยาได้แตกหักอยู่บนพื้น และตัวของเตาก็เสียรูปทรงไปอย่างมาก

เห็นเตากลั่นยานี้แล้ว ซิงเฟยพลันสูดหายใจลึก

“เตากลั่นยานี้ช่างใหญ่โตยิ่งนัก! ”

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเตากลั่นยาที่ใหญ่โตขนาดนี้! ”

“ไม่รู้ว่านักกลั่นยาประเภทไหน ถึงจะใช้เตากลั่นยาที่ใหญ่โตขนาดนี้! ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ระดับของนักกลั่นยา ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับขนาดของเตากลั่นยาที่ใหญ่หรือเล็ก! ”

ซิงเฟยตกใจ จากนั้นก็เบะปากและพูดขึ้นว่า “พูดอย่างกับว่านายกลั่นยาเป็นทำนองนั้น! ”

หลินหยุนไม่ได้โต้เถียงอะไรกับเธอ โดยได้กวาดสายตามองไปภายในบริเวณตำหนักหนึ่งรอบ

บริเวณที่ติดกับกำแพงด้านขวาคือตู้ลิ้นชักไม้หนึ่งแถว แต่เวลานี้ได้ถูกทำลายลงไปไม่น้อยแล้ว

หลินหยุนก้าวเดินเข้าไป แล้วเปิดลิ้นชักออกดู ซึ่งด้านในนั้นไม่มีอะไรเลย

เดิมทีด้านในนี้น่าจะจัดเก็บพวกสมุนไพรสำหรับกลั่นยาจำนวนไม่น้อย แต่ตอนนี้กลับไม่มีอะไรหลงเหลือแล้ว

ซิงเฟยเองก็ได้เดินวนรอบเตากลั่นยา

หลังจากที่เดินวนอยู่สองรอบ ก็ได้กระโดดลอยตัวขึ้นไปบนเตากลั่นยา แล้วมองไปที่ด้านในของเตา ทันใดนั้นเธอก็ได้กรีดร้องขึ้น

“พระเจ้า! มีของดี! นายรีบมาดูเร็ว! ”

ขณะที่พูด ก็รีบกวักมือเรียกหลินหยุนอย่างตื่นเต้น

หลินหยุนก็กระโดดลอยตัวขึ้น มาถึงด้านบนของเตากลั่นยา

มองไปที่ด้านในของเตา กลับพบว่ามีกล่องหยกขนาดใหญ่เท่ากับศีรษะอยู่หนึ่งกล่อง

เวลานี้กล่องหยกกำลังลอยอยู่ด้านในของเตากลั่นยา และกระจายส่งกลิ่นหอมที่เบาบางของยาออกมาเป็นระยะ

ถ้าหากไม่ได้อยู่ในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ ก็คงจะไม่ได้กลิ่นหอมนี้อย่างแน่นอน

ซิงเฟยยื่นมือออกไปกวักเรียก กล่องหยกนั้นก็ลอยเข้ามาในมือของเธอ

ทั้งสองคนลงมาจากเตากลั่นยา แล้วซิงเฟยก็ได้เปิดกล่องหยกนั้นทันที

จากนั้นกลิ่นหอมของยาก็ได้ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

พบว่าด้านในกล่องหยกนั้นไม่ใช่ยา แต่เป็นหญ้าทิพย์แห้ง

หญ้าทิพย์นี้มีเพียงสามใบ มีสีแดงเข้ม และไม่มีชีวิต

แต่ก็ยังคงทำให้ซิงเฟยรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เพราะแม้ว่าหญ้าทิพย์นี้จะอยู่วางเก็บอยู่ในกล่องหยก

ชี่ทิพย์ของหญ้าทิพย์นี้จะหลงเหลือไม่มาก

แต่รู้ไหมว่า สำนักแห่งนี้ดำรงอยู่มาเป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว

คิดไม่ถึงว่าหญ้าทิพย์นี้จะไม่ย่อยสลายสูญหายไป ซึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้ตื่นตะลึงมากแล้ว!

ซิงเฟยเบิกตาโพลง กลืนน้ำลายและพูดว่า “ฉันไม่เคยเห็นหญ้าทิพย์นี้มาก่อน! นายรู้จักไหม? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “สิ่งนี้เรียกว่าหญ้าสลัวแห่งความตาย! เก็บเอาไว้เถอะ ถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างหนึ่งเลย! ”

ซิงเฟยไม่เชื่อสักเท่าไหร่ “นายคงไม่ได้พูดชื่อขึ้นมั่วซั่วเพื่อมาหลอกลวงฉันหรอกนะ? ”

สิ่งของที่แม้แต่เธอก็ยังไม่รู้จัก เธอก็คงไม่เชื่อหรอกว่า หลินหยุนจะสามารถรู้จักได้

เธอเองเชื่อมั่นในความรู้ประสบการณ์ของตัวเองเป็นอย่างมาก!

ส่วนหลินหยุนแล้ว……

คงไม่ต้องพูดถึงแล้วล่ะ?

แม้แต่ผู้มีอิทธิพลอำนาจในโลกคุนชางก็ยังรู้จักไม่ทั้งหมด ลำดับเยาว์และลำดับคุนชางก็ไม่รู้จัก แล้วจะมีความรู้ประสบการณ์มากแค่ไหนกันเชียว?

ช่วงเวลานี้ที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน เธอพูดไม่ออกนับครั้งไม่ถ้วนสำหรับเรื่องการขาดแคลนความรู้ประสบการณ์ของหลินหยุน

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “หญ้าสลัวแห่งความตายเป็นตัวยาหลักที่ใช้สำหรับกลั่นยาจิตมืดโดยเฉพาะ! ”

“ยาจิตมืดคือโอสถที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก”

“ใช้สำหรับผู้ฝึกฝนพิเศษประเภทหนึ่งโดยเฉพาะ! ”

ซิงเฟยตกใจ

“ผู้ฝึกฝนพิเศษ? ”

“หมายความว่าอะไร? ”

หลินหยุนพูดว่า “ผู้ฝึกฝนโดยส่วนใหญ่ล้วนจะฝึกฝนด้วยการรับชี่ทิพย์จากฟ้าดิน แต่มีผู้ฝึกฝนบางกลุ่มที่ไม่รับชี่ทิพย์จากฟ้าดิน แต่จะดูดซับสิ่งอื่นแทน เช่นปราณผี ปราณตาย! ”

“ซึ่งยาจิตมืดจะมีไว้ให้กับผู้ฝึกฝนประเภทนี้ใช้โดยเฉพาะ! ”

ซิงเฟยเข้าใจได้ในทันที “เป็นอย่างนี้นี่เอง! ”

“สิ่งของนี้ยังมีคุณประโยชน์ด้านอื่นอีกไหม? ”

หลินหยุนพยักหน้า “มี! ”

“ยังสามารถนำมาใช้กลั่นยาได้ แต่คุณภาพจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่! ”

“ถ้าหากนำมากลั่นยาระดับดิน ก็สามารถทำได้! ”

ซิงเฟยได้ยินดังนั้นก็ตื่นตะลึงขึ้นอีกครั้ง และพูดขึ้นด้วยความเหลือเชื่อว่า “นายพูดอะไรนะ? สิ่งของชิ้นนี้สามารถนำมาใช้กลั่นยาทองระดับดินได้เหรอ? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ถูกต้อง! แน่นอน หญ้าสลัวแห่งความตายนี้ ถ้าหากมีอายุยาวนายมากกว่าพันปีขึ้นไป และเป็นหญ้าสลัวแห่งความตายที่ยังมีชีวิต ก็สามารถที่จะลองนำมาใช้กลั่นยาทองระดับฟ้าได้”

ซิงเฟยพลันตื่นตะลึงจนดวงตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าเลยทีเดียว

พระเจ้า! ยาทองระดับฟ้าเลยเหรอ!

ต่อให้ตอนนี้ใช้ไม่ได้แล้ว ก็ยังสามารถที่จะนำมาใช้เป็นวัตถุดิบในการกลั่นยาทองระดับดินได้!

นี่มันคืออะไร?

มันคือสมบัติอันล้ำค่าอย่างที่สุดเลยทีเดียว!

ใครล่ะที่จะกล้าพูดว่าตนเองสามารถกลั่นยาทองระดับดินได้?

บางทีอาจจะมีเพียงพวกลูกศิษย์อัจฉริยะของเก้าสำนักใหญ่ ที่อาจจะเคยนำไปทดลองใช้บ้างแล้ว

แต่คนประเภทนี้ก็คงจะหาได้ยากมาก!

สำหรับที่ว่ายาทองระดับฟ้านั้น……

คงไม่ต้องไปพูดถึงมันแล้ว!

ในประวัติศาสตร์โลกคุนชางทั้งหมด ไม่เคยมีปรากฏเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้มาก่อน

บางทีอาจจะมีผู้ฝึกฝนขั้นสุดยอดเคยลองทดสอบบ้างแล้ว

แต่มีผู้ที่สำเร็จบ้างไหม?

คงจะไม่มี!

เพราะว่าบันทึกโบราณของโลกคุนชางกล่าวเอาไว้ว่า เมื่อกลั่นยาทองระดับฟ้าสำเร็จ ก็จะเกิดปรากฏการณ์ปาฏิหาริย์ขึ้นบนชั้นฟ้าชั้นดิน

แต่ชั้นฟ้าชั้นดินจะเกิดปาฏิหาริย์อะไรขึ้นนั้น กลับไม่มีผู้ใดล่วงรู้

ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน ซึ่งแน่นอนว่าก็ไม่เคยมีผู้ใดพบเห็นมาก่อนด้วย

เรื่องที่ทำให้ซิงเฟยตกตะลึงอย่างที่สุดนั้นคือท่าทางของหลินหยุนที่มีต่อสมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ ซึ่งคิดไม่ถึงว่าจะเฉยเมยไร้ความรู้สึกมากขนาดนี้!

“ตอนนี้นายน่าจะอยู่ในช่วงการหลอมยาทองครั้งที่หนึ่งล่ะสิ? ”

“แล้วยาทองของนาย……คือระดับไหน? ”

ซิงเฟยคาดเดาว่า ระดับยาทองของหลินหยุนคงน่าจะสูงส่งอย่างแน่นอน

สำหรับเธอแล้วมองว่าอย่างน้อยคงจะคือระดับดำ

ไม่เช่นนั้นแล้ว หลินหยุนคงจะไม่มีพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนั้นอย่างเด็ดขาด!

ถึงแม้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของเขาจะแข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก!

แต่ก็อย่างว่า

นี่ก็เป็นเพียงการคาดเดาของซิงเฟยเท่านั้น!

เธอเองก็ยังไม่ได้เริ่มกลั่นยาทอง สำหรับเรื่องของแดนยาทองแล้ว ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจมากเท่าไร

หลินหยุนมองไปที่เธอเล็กน้อย ซิงเฟยก็แลบลิ้นใส่ เบะปากแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันกำลังจะถามนายอยู่พอดีเลยว่า จำเป็นต้องใช้สิ่งของชิ้นนี้ไหม? ถ้าหากนายจำเป็นต้องใช้ งั้นนายก็นำเอาไปได้เลย! ”

หลินหยุนส่ายศีรษะ และพูดว่า “ฉันไม่ต้องการ เธอเก็บเอาไว้เถอะ! ”

เป็นเช่นนั้นจริง ๆ หญ้าสลัวแห่งความตายนี้สำหรับหลินหยุนแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ข้างต้นได้กล่าวเอาไว้แล้วว่า ถึงแม้จะเป็นของสดใหม่ มีอายุมากกว่าหนึ่งพันปีขึ้นไป ก็เพียงแค่สามารถกล้อมแกล้มที่จะกลั่นยาทองระดับฟ้าได้เท่านั้น

เมื่อเทียบกับยาทองระดับเทพที่หลินหยุนต้องการแล้วนั้น มันช่างแตกต่างกันมากโดยสิ้นเชิง

อีกทั้ง นอกจากจะใช้กลั่นยาได้แล้ว ยังใช้กลั่นยาจิตมืดได้ด้วย

ยาจิตมืดสำหรับหลินหยุนแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเช่นกัน

ซิงเฟยได้ยินดังนั้น ก็ระงับความตื่นเต้นเอาไว้ในใจ และพูดว่า “นายไม่ต้องการแน่นะ? ”

หลินหยุนไม่ทันจะเอ่ยปาก ในขณะนี้เอง ก็มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้น “ในเมื่อสหายผู้นี้ไม่ต้องการ ทำไมคุณซิงถึงไม่มอบสิ่งของชิ้นนี้ให้กับฉันล่ะ!