จักรพรรดิบรรพกาล บทที่ 2854
Beast Garden อยู่ในสวนผลไม้ – สวรรค์สำหรับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ เราสามารถเห็นพวกเขาสัญจรไปทุกที่
อันที่จริง อสูรศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่สายพันธุ์ใดสายพันธุ์หนึ่ง อย่างน้อยก็ไม่พบที่นี่ พวกมันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและพบได้ใน Sacred Mountain เท่านั้น
มีข่าวลือว่าสวนแห่งนี้ไม่มีอยู่บนภูเขาในตอนแรก อย่างไรก็ตาม หลังจากการก่อตั้งสถาบัน พลังแห่งแสงอันยิ่งใหญ่ได้รวมตัวกัน ณ ที่แห่งนี้
เช่นเดียวกับที่นกและสัตว์ร้ายที่อาศัยอยู่ที่นี่เริ่มเปลี่ยนไปเนื่องจากอิทธิพลของแสง พวกเขาได้รับความสัมพันธ์นี้และหลังจากถึงระดับพลังที่เหมาะสมแล้ว พวกเขาจะเรียนรู้กฎแห่งจิตใจของระบบนี้และเริ่มฝึกฝน
นั่นคือที่มาของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ หลังจากนั้นไม่นาน พลังของภูเขาก็เพิ่มขึ้น ในทางกลับกันสิ่งนี้ดึงดูดสัตว์ร้ายจากที่ต่างๆ
สัตว์ร้ายที่ทรงพลังและดุร้ายจากภูมิภาคอื่นเข้ามาและได้รับผลกระทบจากพลังของแสงในที่สุด หลังจากนั้นพวกเขาก็หยุดจากไปและกลายเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เองหลังจากกระบวนการเปลี่ยนแปลง
เช่นเดียวกับที่ พื้นที่ค่อยๆ กลายเป็น Beast Garden สวรรค์ในปัจจุบัน
พลังแห่งแสงทำให้พวกเขาแข็งแกร่งมาก สัตว์ร้ายสองสามตัวที่นี่มีระดับที่สามารถข่มขู่จักรพรรดิได้
อย่างไรก็ตาม นักเรียนมักจะมาที่นี่ทุกปีโดยหวังว่าจะจับสัตว์ร้ายศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลัง การได้ผู้สนับสนุนที่มีความสามารถก็เหมือนเสือติดปีก
แน่นอน มันไม่ง่ายเลยที่จะทำเช่นนั้น ไม่แม้แต่กับ Eternals
มีวิธีหลีกเลี่ยงงานที่ยากเช่นนี้ เช่น ขโมยไข่หรือลักพาตัวลูกสัตว์ร้าย นี่อาจเป็นวิธีที่ดีกว่าในการจัดการกับมันแทนที่จะใช้กำลังปราบสัตว์ร้ายที่โตเต็มวัย
ด้วยเหตุนี้ เราจึงสามารถเห็นร่างที่แอบอยู่ในหุบเขาและภูเขา โดยเล็งไปที่ไข่และทารก
เมื่อกลุ่มของหลี่ฉีเย่มาถึงที่นี่ พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังอันน่าอัศจรรย์ของแสงทันที
ขณะที่กลับมาที่สวน พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์นี้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม มันคล้ายกับสายไหมที่มีอยู่ทั่วไป ที่นี่ พวกเขาพบว่าตัวเองจมอยู่ในมหาสมุทรแห่งแสง
แสงที่ไร้ขอบเขตนี้แตกต่างจากแสงที่อยู่ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ต้นไม้ที่สูงที่สุดส่งแสงโดยตรงไปยังร่างกายของคนๆ หนึ่ง – การรุกรานที่รุนแรงเพื่อความบริสุทธิ์และการโจมตีหัวใจเต๋า
ที่นี่ พลังแสงมหาสมุทรนี้ให้ความรู้สึกค่อนข้างสบาย คล้ายกับการเล่นในน้ำและอาบแดด
“แข็งแกร่งมาก…” นักเรียนคนหนึ่งรู้สึกไม่มีความสำคัญเหมือนหยดน้ำในมหาสมุทร
“มันไม่ได้ครอบงำเหมือนแรงกดดันใต้ต้นไม้ แต่พวกคุณทุกคนจะได้รับผลกระทบหลังจากผ่านไปนาน คุณจะไม่ต้องการจากไปเช่นเดียวกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์” หลี่ฉีเย่ยิ้ม
กลุ่มนั้นแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขาคิดว่าแสงนี้จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการบ่มเพาะของพวกเขา อย่างไรก็ตาม การอยู่ที่นี่ตลอดไปก็ลบล้างข้อดี
“ดูสิ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์บางตัวอยู่ที่นั่น” พวกเขาเห็นกวางตัวหนึ่งกำลังดื่มน้ำอยู่ริมลำธาร และนกกระเรียนสีขาวกำลังหวีขนของมัน [1]
ทั้งคู่ดูแตกต่างจากสัตว์ที่อยู่ข้างนอก พวกมันมีแสงจางๆ ขนและขนของมันดูศักดิ์สิทธิ์
“นี่คือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำสุด” Du Wnerui ยิ้มและพูดว่า: “พวกมันไม่แตกต่างจากนกกระเรียนและกวางที่อยู่ข้างนอกโดยพื้นฐาน”
“คนประเภทนี้จะไม่ออกจากที่นี่ พวกเขาไม่มีสติปัญญาที่จะรู้อะไรนอกจากการเอาชีวิตรอดที่นี่” หลี่ฉีเย่กล่าว
“มีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถจากไปได้หรือไม่” นักเรียนเริ่มอยากรู้อยากเห็น
“ตัวอย่างหนึ่งก็คือวัวดำตัวนั้นก่อนหน้านี้” เขาตอบในขณะที่จ้องมองที่ขอบฟ้า
“แรงขนาดนั้นเลยเหรอ” คนทั้งกลุ่มรู้สึกประหลาดใจเนื่องจากพวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับพลังของวัวและคิดเพียงว่ามันซุกซนมาก
“ไม่ใช่แค่นั้น” Du Wenrui ส่ายหัว: “พวกคุณไม่เห็นหรือไงว่าแม้แต่ Goldtypha True Emperor ก็ไม่อยากยุ่งกับมัน? ในความเป็นจริงเขาฉลาดมากที่จะทำเช่นนั้น สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งกว่าเขามากมายถูกวัวตัวนั้นเล่นงานในประวัติศาสตร์” เขาเผยรอยยิ้มอันขมขื่น ณ จุดนี้
“ดีน คุณเคยเห็นมันมาก่อนไหม” คนกลุ่มนั้นจ้องมองมาที่เขา
“เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วในช่วงวัยเยาว์ของข้าพเจ้า อัจฉริยะหลายคนไม่เชื่อและต้องการยุ่งกับมัน ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาพร้อมรอยฟกช้ำทั่วหน้า ต้องขอบคุณกีบเหล็กของมัน” เขาอธิบายอย่างละเอียด
“รวมถึงคุณ.” หลี่ฉีเย่หัวเราะ
คณบดีหัวเราะเบา ๆ โดยไม่ยืนยัน
นักเรียนรู้สึกประทับใจ ไม่คิดว่าวัวจะแข็งแกร่งขนาดนี้
“โอ้? ฉันได้ยินคำสรรเสริญว่าฉันยอดเยี่ยมแค่ไหน” มีเสียงมาจากที่ไหนสักแห่ง
จู่ๆ กระทิงก็ปรากฏตัวขึ้นและยกกีบหน้าของมัน พยายามทำท่าเท่เหมือนม้าป่าในขณะที่เกร็งกล้ามเนื้อของมัน
นักเรียนตกใจและเซไปข้างหลังด้วยความกลัว
“สารเลว คุณกำลังพยายามทำอะไรที่นี่? ฉันได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้คุณปล้นคนตาบอดต้นไม้” กระทิงกล่าวว่า
“ถ้าฉันทำแบบเดียวกันกับ Beast Garden ด้วยล่ะ?” หลี่ฉีเย่มองตรงไปที่วัว
“ฮ่าฮ่า ฉันต้องการให้คุณทำอย่างนั้นเพื่อนักบุญลูกนอกสมรสจะได้หยุดรับผลประโยชน์” กระทิงหัวเราะ
“มันไม่สุภาพ…” นักเรียนคนหนึ่งพูด
Desolate Saint เป็นตัวตนสูงสุดในใจของนักเรียนเหล่านี้ บรรพบุรุษของพวกเขาจะไม่มีบ้านหากไม่มีเขา
“คุณมาจาก Repentance Institution ทำไมคุณถึงสนใจ Desolate Saint?” กระทิงหัวเราะอย่างเต็มใจ: “ถ้าฉันเป็นนักเรียน ไม่สิ เป็นพลเมืองของเมืองนั้น ฉันจะสาปแช่งไอ้สารเลวนั่นที่ทำอะไรแบบนั้น แสงของเขาสามารถเข้าถึงอมตะทั้งสามได้ แต่เขาทิ้งสถานที่เส็งเคร็งเช่นการกลับใจไว้ข้างหลัง? ประเด็นคืออะไร? นั่นเป็นวิธีที่เขาต้องการให้คนอื่นรู้ว่าแสงของเขายอดเยี่ยมแค่ไหน? บอกลูกหลานว่าเขาเท่านั้นที่จะช่วยโลกได้? Bah, Buncha พล่าม, นักบุญลา ของฉัน ในความคิดของฉัน เขาเป็นแหล่งที่มาของความมืด!”
“เดี๋ยวก่อน อย่าดูถูกชื่อที่ดีของบรรพบุรุษของเรา” Du Wenrui รู้สึกปวดหัวในไม่ช้า
หลี่ฉีเย่ทำให้เด็กหนุ่มสับสนก่อนหน้านี้ และวัวยังคงพ่นไฟในขณะนี้ สิ่งนี้อาจสร้างปัญหาให้กับรากฐานของสถาบันในอนาคต
“ลืมมันไปซะ ฉันจะไม่เสียเวลากับเรื่องไร้สาระนี้หรอก” วัวตัวนั้นพูดด้วยความเหยียดหยาม: “มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้ว ฉันไม่ใช่สมาชิกของ Academy of Light” มันกระอักกระอ่วนอีกแล้ว
“คุณมาจากไหน?” หลี่ฉีเย่ถาม
“ฉัน? ฮี่ฮี่ ต้นกำเนิดของข้านั้นท้าทายสวรรค์” วัวผงกหัวขึ้นอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า: “ฉันเป็นอมตะที่แท้จริงที่มาเยือนดินแดนแห่งมนุษย์ ฉันได้เดินทางกับอมตะทั้งสามข้ามมหาสมุทรทั้งสี่…”
มันดำเนินต่อไปเล็กน้อยเกี่ยวกับการผจญภัยโดยไม่ลังเล นักเรียนยังคงไม่เชื่อ
“อย่างนั้นเหรอ? ฉันสามารถเปิดใช้งานการจ้องมองจากสวรรค์เพื่อดูรากที่แท้จริงของคุณ” หลี่ฉีเย่ยิ้มให้กับสัตว์ร้าย
“…” กระทิงหยุดหัวเราะทันทีและทำตัวงุ่มง่าม: “ไม่ ไม่จำเป็น ฉันยุ่งมาก ยุ่งมาก” มันรีบหนีไปทันที