จักรพรรดิบรรพกาล บทที่ 2843
ทุกคนมองดูด้วยลมหายใจซึ้งน้อยลงในความเงียบสนิท มีเพียงหลี่ฉีเย่เท่านั้นที่ไม่ได้รับผลกระทบจากรัศมีของจักรพรรดิ
Zhou Qiushi และคนอื่น ๆ ไม่สามารถแทรกแซง ไม่สามารถจัดการกับพลังของการดำรงอยู่สูงสุดนี้ได้
Goldtypha True Emperor จ้องเขม็งไปที่ศัตรูของเขา ดูเหมือนจะพยายามอ่านทุกอย่าง
“มันเป็นแผนการที่ดี” ในที่สุดเขาก็พูดออกมา
“ไม่ใช่แผน ความผิดอยู่ที่ใจคน” หลี่ฉีเย่หัวเราะเบาๆ
พระเจ้าเสือไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์ในการสวรรคตของพระองค์ ความจริงก็คือเขาจะสบายดีโดยกินผลน้ำค้างสามผล แน่นอน ความเจ็บปวดอาจทนไม่ได้ แต่เขาคงไม่ตาย
อย่างไรก็ตาม ผลบัวลูกที่สามมีพลังน้อยกว่า แต่ธรรมชาติที่อ่อนโยนของมันซึ่งมีปฏิสัมพันธ์กับพลังของแสงส่งผลให้น้ำมันราดลงบนกองไฟ มันปล่อยพลังของเม็ดน้ำค้างก่อนหน้านี้สองเม็ดทันที ดังนั้นเขาจึงระเบิดออก แม้แต่เจ้านายของเขาก็ไม่สามารถช่วยเขาได้
“สถาบันกลับใจ ไม่เลวเลย ไม่เลวเลย” คำชมของเขาทำให้ผู้คนขนลุก
โดยปกติแล้วการได้รับคำชมจากจักรพรรดิเป็นเรื่องน่ายินดี อนิจจา ผู้คนสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของเขา
โจว ชิวฉีและคนอื่นๆ รู้สึกเย็นวาบไปทั่วกระดูกสันหลัง ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเขาจากพระพิโรธของจักรพรรดิได้
“คณบดี Du ดูเหมือนว่าสถาบันของคุณมีมังกรและพยัคฆ์หมอบซ่อนอยู่” เขาหันไปทาง Du Wenrui และพูดว่า
จักรพรรดิยังคงมั่นใจในเต๋าที่ยิ่งใหญ่ของเขาในโหมดเต็มที่ แม้ว่าหลี่ฉีเย่จะซ่อนพลังของเขาไว้ก็ตาม
ท้ายที่สุด เขาได้เห็นมรสุมและปรมาจารย์ในชีวิตมามากพอแล้ว นอกจากนี้เจ้านายของเขายังเป็นบรรพบุรุษ เขาไม่ต้องกลัวใคร
นั่นเป็นเหตุผลที่การฝึกฝนที่ซ่อนเร้นของหลี่ฉีเย่ไม่ได้ขัดขวางเขา เขาไม่รังเกียจที่จะต่อต้านผู้ชายคนนั้นในตอนนี้
“อะแฮ่ม คุณใจดีเกินไป” Du Wenrui กล่าวว่า: “นักเรียนอ่านหนังสือแบบสุ่มและรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ นี่เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ไม่มีอะไรควรค่าแก่การกล่าวถึงต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์”
“เป็นความผิดของลูกศิษย์ของฉันที่สะเพร่า” จักรพรรดิกล่าวว่า
คำสั่งนี้ทำให้กลุ่มของ Zhou Qiushi หายใจได้สะดวก ดูเหมือนว่าจักรพรรดิจะไม่โจมตีสถาบันของพวกเขาในตอนนี้
แน่นอนว่าทุกคนก็คาดหวังผลลัพธ์นี้เช่นกัน ราชาพยัคฆ์พ่ายแพ้อย่างยุติธรรมต่อหลี่ฉีเย่ ถ้าเขาต้องการแก้แค้น นั่นจะทำให้ชื่อเสียงของเขาเสียหายอย่างสิ้นเชิง
“ดวงดาวอีกยาวไกล เราคงได้พบกันใหม่ ฉันอยากเห็นความลึกซึ้งของ Repentance Institution เมื่อมีโอกาส” Goldtypha True Emperor บอก Li Qiye ด้วยสายตาที่แคบลง
“ไม่ ทุบมัน ทุบมัน และทำให้ชายชราออกมา” จู่ๆ เจ้ากระทิงก็ขัดจังหวะ: “เจ้าเปี๊ยก นั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องทำเพื่อให้ Orchid Sage ผู้เป็นนายของมันปรากฏตัว! ฮ่าฮ่า ถ้าอย่างนั้นก็เอาชนะผู้ชายคนนั้นด้วยเพื่อความสนุกจริงๆ!”
ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ วัวตัวนี้ยังคงพ่นความโกลาหลต่อหน้าจักรพรรดิ มันไม่กลัวเลยและต้องการให้ Li Qiye ต่อสู้กับ Goldtypha True Emperor และ Orchid Sage
การต่อสู้กับจักรพรรดิเป็นสิ่งหนึ่ง มีคนอื่นในระดับเดียวกับจักรพรรดิ แต่สำหรับ Orchid Sage? นั่นดูเหมือนจะประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไป
“เมื่อไหร่ก็ได้” หลี่ฉีเย่พูดอย่างสบายๆ: “ข้าจะรอ แน่นอน ฉันก็อยากเห็นเต๋าที่ยิ่งใหญ่ของ Orchid Sage ด้วย ฉันได้ยินลูกศิษย์ของคุณพูดว่า Dao ของปรมาจารย์ของเขานั้นเหนือกว่าประวัติศาสตร์เสียอีก”
“ฉวัดเฉวียน” จักรพรรดิเริ่มร้อนรน รัศมีแห่งจักรพรรดิของเขาปะทุขึ้นราวกับพายุ ดูเหมือนว่าตั้งใจจะทำลายล้างทุกสิ่งที่นี่ สถานที่ดังกล่าวกลายเป็นศูนย์กลางของสันทราย
นักเรียนที่คุกเข่าอย่างหวาดกลัวยิ่งสั่นสะท้านไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้
“ฝ่าบาท…” มีไม่กี่คนที่มีช่วงเวลาที่ลำบากมาก
กลุ่มของโจว ชิวฉีรู้สึกหวาดกลัวกับรัศมีที่เข้มข้นขึ้น เช่นเดียวกับการตอบสนองของหลี่ฉีเย่ การรุกรานจักรพรรดิก็เรื่องหนึ่ง แต่การนำบรรพบุรุษนั้นเข้ามาด้วย? พวกเขาคิดว่าหลี่ฉีเย่เป็นปีศาจที่สามารถผลักสถาบันของพวกเขาลงเหวได้
ความกังวลของพวกเขาได้รับการรับรอง Orchid Sage มีพลังมากพอที่จะทำลายไม่เพียงแค่สถานศึกษาของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังทำลายทั้งเมืองด้วย
“ใช่ ๆ! แบบนี้ยิ่งกว่า! จำไว้ว่าคุณต้องเอาชนะเขาให้ได้จริงๆ เพื่อที่ Orchid Sage จะมา!” วัวตะโกนอยู่ด้านหลัง มันเริ่มบดกีบเหล็กของมันบนหินเบื้องล่างราวกับต้องการจะทุบตีจักรพรรดิ
ในที่สุด จักรพรรดิก็เลือกที่จะไม่ดำเนินการใดๆ และกล่าวว่า “โอกาสนี้จะมาถึง”
เขาหันกลับมาและบอกฝูงชนว่า “แยกย้ายกันไป สมบัติวัวเป็นของผู้เคราะห์ร้าย” เมื่อพูดจบ เขาก็จากไปโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองสมบัติอีก
ผู้คนรู้สึกดีขึ้นมากหากปราศจากการปราบปรามของจักรวรรดิเหนือพวกเขา บางคนจ้องมองหลี่ฉีเย่ด้วยท่าทางแปลกๆ คนอื่นๆ เริ่มออกห่างจากเขา
“เด็กคนนี้ตายแน่ พูดถึง Orchid Sage แบบนั้น” นักเรียนคนหนึ่งพูดกับเพื่อนของเขาขณะที่พวกเขากำลังออกไป
“ใช่ ทำไมเขาถึงโอ้อวดเรื่องการท้าทาย Orchid Sage? เขาคิดว่าเขาเป็น Luminous Master เหรอ?” เพื่อนของเขาเย้ยหยัน
“ต้องเป็นดาบเล่มนั้นที่ส่งเสริมความเย่อหยิ่งของเขา การฝึกฝนของเขาไม่สามารถสำรองได้” คนที่สามพูดอย่างเย็นชา: “มีเพียง Luminous Master เท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะยืนเคียงข้าง Orchid Sage นักเรียนจาก Repentance ไม่สามารถพูดคุยเรื่องเต๋ากับ Orchid Sage ได้โดยไม่คำนึงถึงระดับพลังของเขา”
ตอนนี้นักเรียนออกไปหมดแล้ว บางคนยังคงต้องการสมบัติ แต่ไม่สนใจคำเตือนของจักรพรรดิ เหลือเพียงกลุ่มของหลี่ฉีเย่
“ของสกปรกนี้ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง และควรเป็นสิ่งประดิษฐ์ระดับศักดิ์สิทธิ์สำหรับการกู้คืน” หลี่ฉีเย่โยนสมบัติให้ตู่เหวินรุ่ยและพูดว่า
“เฮ้! ระวังปากนะ ของสกปรก? มันเรียกว่าสมบัติวัว โอเค?” กระทิงตอบโต้ทันที: “มันไม่ใช่สมบัติของวัวธรรมดาเช่นกัน ประเมินค่าไม่ได้โดยสิ้นเชิงเพราะมันถูกสร้างขึ้นจากเกสรทองคำเก้าเกสร”
“ฉันจะขอบคุณแทนนักเรียน” Wenrui ยอมรับมันอย่างมีความสุข
หลี่ฉีเย่หันไปทางวัวตัวผู้: “วัวดำอย่างเจ้าต้องการกินเม็ดสีทองนั่นหรือ? ฝันไปหรือเปล่า”
“คุณกำลังพยายามจะพูดว่าอะไร?! คุณไม่รู้หรอกว่ารูปหล่อของฉันมาจากไหน? เราเป็นเจ้าแห่งสรรพสัตว์ เป็นราชาแห่งธรรมิกชนทั้งปวง ฉันมีสายเลือดสูงสุดในการควบคุมเต๋าสูงสุด ฉันไม่เหมือนใครในประวัติศาสตร์ทั้งหมด เม็ดสีทองนั้นไม่มีค่าอะไร แม้แต่ต้นไม้บรรพบุรุษในตำนานของ Three Immortals…” ทันใดนั้นมันก็หยุดลง ณ จุดนี้
“ต่อไป. ต้นไม้บรรพบุรุษอมตะสามต้น? คุณกินมันแล้วเหรอ?” หลี่ฉีเย่กล่าว
“ฮ่าๆ ฉันแค่กำลังสร้างเรื่องอยู่” วัวตัวนั้นมองไปรอบ ๆ และถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากไม่เห็นใครอยู่รอบ ๆ
“ไม่ ฉันได้ยินคุณชัดเจนแล้ว โปรดเล่าประสบการณ์ที่เหลือเชื่อของคุณให้มากขึ้น วัวผู้หล่อเหลา เปิดโลกทัศน์ให้กับรุ่นน้องอย่างพวกเรา” หลี่ฉีเย่พูดต่อ
เด็ก ๆ ไม่ตอบสนองต่อการได้ยินเกี่ยวกับต้นไม้นี้ Du Wenrui เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยหลังจากได้ยินสิ่งนี้
“มัน ไม่มีอะไร ฉันไม่เคยเจออะไรแบบนั้น มันเป็นเพียงการพูดเพ้อเจ้อบ้าๆ บอๆ ของชายชราเท่านั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย” กระทิงหัวเราะ
“อืม ฉันสนใจชายชราผู้พูดพล่ามคนนี้” หลี่ฉีเย่ยิ้ม