จักรพรรดิบรรพกาล บทที่ 2841

หลี่ฉีเย่ดูเหมือนลูกโป่งที่เต็มล้นในตอนนี้ พร้อมที่จะแตกในทันที

“เร็วเข้า รีบระเบิด!” ผู้ชมที่ซาดิสม์ตะโกน

ในขณะที่เขายังคงเคี้ยวต่อไป กรอบใหญ่ของเขาก็หดลงเหมือนลูกโป่งที่ปล่อยลม

แสงสว่างรอบตัวเขาหรี่ลงเช่นกัน ทิ้งแสงจางๆ ไว้เบื้องหลัง

“ห่าอะไรวะ? ทำไม?” ทุกคนงงที่เห็นเขาสบายดี

คนที่รอให้เขาระเบิดไม่อยากเห็นสิ่งนี้เลย

ในขณะเดียวกัน ในที่สุดหลี่ฉีเย่ก็จัดการผลไม้ในมือของเขาเสร็จ

“อร่อย.” เขาเรอและดูเหมือนพร้อมที่จะกินอีกสองสามอย่าง แต่ยังไม่ค่อยพอใจนัก

“ฉันไม่เข้าใจ เขากำลังจะระเบิดก่อนหน้านี้” นักเรียนหลายคนไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาสังเกตเห็นว่าร่างกายของหลี่ฉีเย่ไม่สามารถกักเก็บแสงที่ทรงพลังได้อีกต่อไป ใครจะคิดว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาทันที?

“เพราะ Earthlotus Fruits มีความอ่อนโยนมาก” หลี่ฉีเย่ยิ้ม

“ฉันเห็น.” ผู้เชี่ยวชาญการเล่นแร่แปรธาตุตะโกนว่า: “ธรรมชาติที่อ่อนโยนของผลไม้จะทำให้กระแสแห่งพลังสงบลงเมื่อมันผลักดันร่างกายจนถึงขีดสุด”

“แค่นั้นแหละ?” นักเรียนที่อยู่ใกล้เคียงเข้าใจ

“ฮึ่ม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเลือกผลไม้นี้ ดังนั้นมันจึงเป็นแผนตั้งแต่ต้น ช่างเลวทรามต่ำช้า…” นักเรียนคนหนึ่งจ้องไปที่หลี่ฉีเย่

“คุณลืมภูมิหลังของเขาไปแล้วหรือ? ไม่มีคนดีมาจาก Repentance City มีแต่คนเลวเจ้าเล่ห์ที่ใช้วิธีใด ๆ ที่จำเป็นเพื่อก้าวไปข้างหน้า” เพื่อนที่อยู่ใกล้เคียงเย้ยหยันด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ตาคุณ.” หลี่ฉีเย่เพิกเฉยต่อคำสบประมาทและบอกกับ Tiger King

“ฮึ่ม” สีหน้าของราชาพยัคฆ์มืดมน คิดว่าหลี่ฉีเย่ถูกจัดการหลังจากผลที่สอง ใครจะคิดว่าอาการของผู้ชายจะดีขึ้นจริงๆ? การคำนวณของเขาผิดไปเล็กน้อย

นี่เป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างไร้ทางออก เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเริ่มกินอันที่สอง

“ฉวัดเฉวียน” แน่นอนว่ารัศมีศักดิ์สิทธิ์รอบตัวเขาเพิ่มขึ้นพร้อมกับเกลียวที่พุ่งออกมา

ยันต์อสูรไม่เพียงพอที่จะหยุดพลังแห่งแสง “แตก!” ในที่สุดก็สามารถเห็นรอยแตกได้

เขาค่อนข้างทรงพลังและมีการเสริมภายนอก อนิจจา ผลไม้สองชนิดนี้มีพลังแสงในระดับมหาสมุทร

ในความเป็นจริง มันค่อนข้างน่าทึ่งสำหรับเขาที่สามารถยืนหยัดได้จนถึงตอนนี้ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ต่างๆ

ในที่สุดผู้ชายก็ทำอันที่สองเสร็จ ท้องของเขาป่องในขณะนี้ เขาอาจไม่สามารถจัดการกับอันที่สามได้

เขาเรอ รู้สึกราวกับว่ามังกรจำนวนมากกำลังกรีดร้องและทำลายอวัยวะภายในของเขาขณะที่พวกมันพยายามจะออกไป

“บราเดอร์ Tiger King เหลือเชื่อสำหรับการทำเช่นนี้ ฉันคิดว่ามีเพียง Eternals เท่านั้นที่สามารถจัดการกับพลังของผลไม้นี้ได้” มีคนชื่นชม

อย่างไรก็ตาม ฝูงชนส่วนใหญ่เห็นว่านี่คือขีดจำกัดของเขา โชคไม่ดีที่ Tiger King นั้นประมาทเลินเล่อและมุ่งมั่นที่จะเอาสมบัติไปให้เจ้านายของเขา

“ตาฉันแล้ว นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว” หลี่ฉีเย่ยิ้มเยาะ มองอย่างสบาย ๆ และไม่มีแรงกดดันที่จะกินผลไม้อื่น

“ถือมันไว้.” จู่ๆ ราชาเสือก็หยุดเขาและคว้าผลบัวดินไว้ในมือ

“มาทำให้มันยุติธรรมกันเถอะ เราจะเปลี่ยนผลไม้สำหรับอันที่สาม เจ้ากินผลน้ำค้างร้อยเม็ดนี้ และข้าจะกินผลดอกบัวดิน” ราชาพยัคฆ์กล่าวพร้อมกับถือผลไม้ของเขาไว้ข้างหน้าหลี่ฉีเย่

“ทำไม? เราไม่ได้ตกลงที่จะกินผลของเราตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือ?” หลี่ฉีเย่ดูไม่พอใจ

“อืม ยุติธรรมกว่านี้” ราชาเสือพูดอย่างเย็นชา

เขาเพิ่งคิดแผนนี้ขึ้นมาได้ โดยตระหนักว่าเขาอาจจะระเบิดหรือได้รับความเสียหายร้ายแรงจากการกินน้ำค้างผลที่สาม

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกที่จะแลกเปลี่ยนผลไม้ Earthlotus มีพลังที่อ่อนแอกว่าธรรมชาติที่อ่อนโยนซึ่งสามารถทำให้แสงสงบลงได้

หลี่ฉีเย่ดีขึ้นหลังจากกินอันที่สอง บางทีเขาอาจจะสามารถทำให้พลังแสงภายในนี้สงบลงได้หลังจากกินมันเข้าไปด้วย

ในทางกลับกัน การบ่มเพาะและร่างกายของหลี่ฉีเย่คงไม่สามารถจัดการกับผลน้ำค้างได้อย่างแน่นอน ผู้ชายคนนั้นจะระเบิดและชัยชนะจะเป็นของเขา

“ถูกต้อง ราชาเสือกินผลน้ำค้างสองผล เจ้าต้องกินผลหนึ่งด้วยจึงจะยุติธรรม” นักเรียนที่อยู่ใกล้เคียงสนับสนุน Tiger King

“คุณชนะการแลกเปลี่ยนนี้โดยได้รับผลยาร้อยน้ำค้างเพื่อแลกกับผลดอกบัวดิน โดยปกติแล้วไม่มีใครสามารถโชคดีได้ขนาดนี้ น้ำค้างมีค่ามากกว่านั้นหลายเท่า ต้องขอบคุณพระเจ้าเสือที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่”

“ตกลง ดี ดี ผลน้ำค้างแล้ว” หลี่ฉีเย่ดูเหมือนจะไม่สามารถสู้กับฝูงชนได้และคว้าผลน้ำค้างมากัด

ตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขา

“ระเบิด ระเบิด ระเบิด” นักเรียนบางคนภาวนาให้เกิดการระเบิดขึ้นในใจ

น่าแปลกที่คราวนี้เขากินเร็วมาก และผลไม้ก็หมดในเวลาไม่นาน ทว่ากลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่แสงเล็ดลอดออกมาแม้แต่เส้นเดียว

“ตกลง ฉันไม่เข้าใจเลย” ผู้ชมที่สับสนคนหนึ่งกล่าวว่า คนอื่น ๆ แบ่งปันความรู้สึกเดียวกันนี้

การกินผลไม้นี้ควรทำให้เกิดปฏิกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ ดูเหมือนว่าหลี่ฉีเย่เพิ่งกินผลไม้ธรรมดาไป

Zhou Qiushi และคนอื่น ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะที่แบ่งปันความสับสนเดียวกัน

“บางทีฤทธิ์ยาของผลบัวดินยังคงมีอยู่ เพียงพอที่จะทำให้พลังแสงสงบลง” นักเล่นแร่แปรธาตุคนก่อนอธิบายอย่างไม่มั่นใจ

“ฉันเสร็จแล้ว ตาคุณอีกครั้ง” หลี่ฉีเย่ยิ้ม

ในเสี้ยววินาทีนี้ Tiger King รู้สึกราวกับว่าเขาถูกหลอกหลังจากเห็นรอยยิ้มนี้

ก่อนหน้านี้ Tiger King คิดว่าเขาเป็นนักล่าและ Li Qiye เป็นเหยื่อ เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะฆ่าเหยื่อตัวนี้ แค่เล่นกับมันนิดหน่อยก็ไม่เป็นไร

อนิจจา จู่ๆ เขาก็รู้สึกราวกับว่าบทบาทถูกพลิกกลับ เขากระโดดลงไปในหลุมพรางของหลี่ฉีเย่โดยไม่รู้ตัว

“ดังนั้น? สูญเสียความกล้าหาญของคุณ? หลี่ฉีเย่กล่าวว่า: “แน่นอน ข้ามีเมตตาพอที่จะให้ท่านยอมแพ้ แค่บอกเจ้านายและปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงของคุณให้มาเล่นกับฉันแทน” หลี่ฉีเย่เสริมหลังจากเห็นความลังเลใจ

“แกคิดว่าแกเป็นใคร? แค่หนอนจาก Repentance City ต้องการท้าทายเจ้านายและปรมาจารย์ของฉัน? ไม่ ฉันคนเดียวก็พอแล้ว” ราชาเสือหยิบผลบัวดินขึ้นมา

ไม่สำคัญว่านี่จะเป็นกับดักหรือไม่ก็ตาม ราชาเสือไม่สามารถพูดพล่อยๆ มิฉะนั้นเขาจะละทิ้งชื่อเสียงของนิกายของเขา