จักรพรรดิบรรพกาล บทที่ 2836
นักเรียนจำนวนมากค่อยๆ วนไปรอบๆ หลี่ฉีเย่โดยให้ความสนใจไปที่สมบัติของเขา
ทุกคนสามารถบอกได้ว่าวัวดำเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่น่าทึ่ง สมบัติของมันควรจะมีค่ามากเพราะมันมาจากธัญพืชอมตะในตำนาน
อากาศดูเหมือนจะแข็งตัว ความโลภที่นี่เห็นได้ชัด แต่ไม่มีใครอยากเป็นคนแรกเนื่องจากความอับอายที่อาจเกิดขึ้นจากการปล้นคนในที่สาธารณะ พวกเขาก็ไม่อยากถูกแทงข้างหลังเช่นกัน
“สหาย คุณกำลังขายสมบัตินี้หรือไม่” ในที่สุดนักเรียนที่ฉลาดก็ริเริ่ม
เนื่องจากการใช้กำลังไม่ใช่ทางเลือก การพยายามซื้อจากฝ่ายที่ยินยอมจึงไม่เป็นไร
นอกจากนี้ เขาเชื่อว่านักเรียนที่ต่ำต้อยจากการกลับใจเช่นหลี่ฉีเย่อาจไม่เคยเห็นอะไรดีๆ การทำดีกับเขาเพียงเล็กน้อยอาจเพียงพอสำหรับการทำธุรกรรม
นักเรียนคนอื่น ๆ ได้รับการรู้แจ้งหลังจากได้ยินสิ่งนี้ นี่เป็นความคิดที่ดีที่สุดแทนที่จะไปปล้นผู้ชายคนนั้น ให้ผู้เสนอราคาสูงสุดเป็นผู้ชนะ
“โอ้? คุณมีอะไรให้ฉันบ้าง” หลี่ฉีเย่ยิ้ม ดูเหมือนจะครุ่นคิด
“ฉันมียันต์ช่วยชีวิตที่มีอาร์เรย์สามชั้น มันสามารถเทเลพอร์ตได้ด้วย ใช้มันเมื่อชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตราย มันทั้งสองจะหยุดศัตรูที่จะพาคุณไปไกล” นักเรียนคนนั้นหยิบยันต์ออกมาทันที มันมีอักษรรูนจำนวนมากสลักอยู่ด้านบนพร้อมกับแสงที่เต้นเป็นจังหวะ
“ไม่เลว.” หลี่ฉีเย่ยิ้มอย่างมีความสุขและพยักหน้า
“คุณเห็นด้วยหรือไม่? ฉันให้เครื่องรางแก่คุณเพื่อแลกกับสมบัตินั้น” นักเรียนคนนั้นดีใจและเดินเข้าไปใกล้
“ถือมันไว้.” อีกคนตะโกนทันที เขาเปิดกระเป๋าอวกาศของเขาและปล่อยแสงมหัศจรรย์ออกมา: “สหาย ฉันมีผลไม้ศักดิ์สิทธิ์อันดับห้า 132 ผล ทั้งหมดของคุณสำหรับสมบัตินั้น”
“สาปแช่ง! นั่นเป็นข้อเสนอที่ยิ่งใหญ่” นักเรียนบางคนตกใจ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่านักเรียนคนนี้แข็งแกร่งเพียงใด – อย่างน้อยก็ Eternal
นักเรียนคนแรกรำคาญบุคคลที่สามนี้ แต่เขาทำอะไรไม่ได้ ผลไม้เหล่านั้นมีค่ามากกว่าเครื่องรางของเขา
“ฉันมีผลไม้อันดับห้า 141 ชิ้น และผลไม้อันดับสี่ 478 ชิ้นสำหรับสมบัติของคุณ” นักเรียนคนอื่นเปิดกระเป๋าอวกาศของเขา
“ฮึ่ม ปริมาณไม่มีความหมาย ฉันยังมีผลไม้อันดับเจ็ดอีก 6 ชนิดที่นี่ด้วย” นักเรียนคนที่สองพูดอย่างเย็นชา
ผลไม้ทั้งหกนี้บดบังทุกสิ่งทุกอย่างเนื่องจากผลไม้เพียงหนึ่งผลเทียบเท่ากับผลไม้อันดับที่หกร้อย
“ฉันขอเสนอผลไม้อันดับเจ็ด 8 อย่าง” อีกคนหนึ่งเข้าร่วม เขาหยุดเล็กน้อยก่อนที่จะบอกหลี่ฉีเย่: “สหาย ข้าจะให้ผลไม้อันดับสี่และห้าแก่เจ้าด้วย คุณเพียงแค่ต้องกินมันทุกวัน และจะใช้เวลาไม่นานจนกว่าคุณจะกลายเป็นเทพแท้จริงหรือแม้แต่ผู้สืบทอด อนาคตของเจ้าจะสดใสมาก พูดตามตรง ผลไม้เหล่านี้มีค่ามากกว่าสมบัติในมือเจ้า”
เขาพยายามโน้มน้าวให้หลี่ฉีเย่ทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเป็นจริง เมล็ดข้าวสีทองในสมบัติล้ำค่านั้นควรค่าแก่การครอบครอง
“ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์เหรอ?” หลี่ฉีเย่หัวเราะเบาๆ ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนกิ่งไม้ที่เพิ่งเป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้อันดับแปด
เขาเคาะผลไม้ลูกหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจและมันก็ตกลงบนฝ่ามือของเขา เขากัดก่อนที่จะพูดว่า: “อะไรก็ตามที่ต่ำกว่าอันดับที่แปดจะขมเกินไป อย่างน้อยก็ทนได้”
นักเรียนประมูลหน้าแดง พูดไม่ออก ชายผู้นี้เพิ่งล้มผลไม้อันดับ 8 อย่างไม่ตั้งใจ บดบังผลไม้ของตัวเองและทำลายความหวังของพวกเขา
ในขณะเดียวกัน Zhou Quishi และเพื่อนของเขาจ้องมองไปที่ Li Qiye ด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่รู้ว่าเขาสามารถทำได้ง่ายขนาดนี้เพราะเขาไม่ได้ลองทำมาก่อน
“เขาแข็งแกร่งแค่ไหนถึงสามารถทำสิ่งนี้ได้” นักเรียนคนหนึ่งพึมพำ
“มันอาจจะเป็นการกลับใจ ไม่ใช่เขา” นักเรียนที่มีอายุมากกว่าจ้องไปที่ดาบ: “มันมีพลังแสงที่ไร้ขอบเขต ไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะยืมพลังนี้เพื่อล้มผลไม้”
ทุกคนรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากได้ยินคำอธิบายนี้ ดาบต้นกำเนิดควรจะสามารถโค่นผลไม้อันดับแปดลงได้
อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ต้องการแลกเปลี่ยนผลไม้กับสมบัติกลับถอยหนีเพื่อช่วยตัวเองจากความอับอายต่อไป
“เพื่อน ฉันมีส่วนหนึ่งของคัมภีร์แปดนักบุญที่จักรพรรดิที่แท้จริงทิ้งไว้ เพื่อแลกกับสมบัติของคุณ?” อีกเล่มหนึ่งออกมาพร้อมกับคัมภีร์ที่เปี่ยมด้วยรัศมีแห่งจักรพรรดิ
“สหาย สถาบันกลับใจของเรามีกฎแห่งบุญเล็กน้อยมากมายที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ ฉันจะใช้คัมภีร์จักรพรรดิที่แท้จริงนี้เพื่ออะไร?” หลี่ฉีเย่ยิ้ม
ชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงและถอยกลับอย่างรวดเร็ว
การใช้กฎแห่งบุญเป็นเครื่องบูชาดูไม่สมจริงในกรณีนี้ นักบุญผู้อ้างว้างทิ้งกฎแห่งบุญไว้มากมายในตอนนั้นและแบ่งปันกับทุกสถาบัน ดังนั้น Repentance Institution ก็มีเช่นกัน
นี่เป็นอีกส่วนที่น่าทึ่งของระบบนี้ โดยปกติแล้ว นิกายต่าง ๆ มักจะซ่อนกฎการทำบุญสูงสุดของพวกเขาและเก็บไว้เพื่อตนเอง นี่ไม่ใช่กรณีที่นี่
“แล้วสิ่งประดิษฐ์ที่น่าทึ่งนี้ล่ะ?” นักเรียนคนหนึ่งเสนอระฆังสมบัติเป็นการแลกเปลี่ยน
“ไม่สนใจ.” หลี่ฉีเย่เคาะดาบของเขาและพูดว่า: “นี่คือทั้งหมดที่ฉันต้องการ”
ฝูงชนแลกเปลี่ยนสายตากันหลังจากเห็นคำตอบของหลี่ฉีเย่ ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่จะแลกเปลี่ยนกับผู้ชายคนนี้ เขาไม่ต้องการผลไม้ศักดิ์สิทธิ์และคัมภีร์แห่งบุญ สมบัติอื่น ๆ ซีดเมื่อเทียบกับดาบของเขา
“ยินดีที่ได้รู้จัก เพื่อนนักศึกษา” อีกคนก้าวขึ้นมา
เขาอายุค่อนข้างมาก ดูเหมือนชายวัยกลางคน แน่นอน แม้แต่คุณปู่ก็สามารถเข้าร่วมสถาบันในระบบนี้ได้ภายใต้สถานการณ์ที่เหมาะสม อายุไม่สำคัญใน Academy of Light
ผู้ชายคนนั้นมีออร่าสูงส่ง มีใครได้ยินเสียงเสือคำรามต่อหน้าเขา หน้าผากมีอักษรรูนรูปเสือว่า “ราชา” เป็นมาแต่กำเนิดไม่เพิ่มในภายหลัง
“ราชาเสือ…” ใครบางคนพูดเบาๆ นักเรียนสองสามคนเดินจากไปอย่างช้าๆ
Tiger King เป็น Ascender ระดับแปด เขาไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นนักเรียนระดับเอซ แต่เป็นเพียงนักเรียนที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ผู้คนต่างก็กลัวภูมิหลังของเขา
“สหาย ผู้คนเรียกข้าว่าไทเกอร์คิง ทองทิพา จักรพรรดิแท้จริงคือเจ้านายของข้า” ชายคนนั้นกำกำปั้นของเขาและพูดว่า
ร่างที่แท้จริงของเขาคือปีศาจเสือ เมื่อเขาระบุฝ่ายของเขา ทุกคนก็กลัวเนื่องจากชื่อเสียงในทางลบของจักรพรรดิ
“ไม่เคยได้ยินชื่อคุณมาก่อน” หลี่ฉีเย่กล่าว
สีหน้าของราชาเสือแข็งทื่อ เขาไอและพูดว่า: “ฉันเป็นแค่ปีศาจที่ไม่มีนัยสำคัญ ดังนั้นจึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าคุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับฉัน อาจารย์ของฉันมักจะแสวงหาเต๋าในรุ่งอรุณ เขาเคยไปที่สถาบันกลับใจด้วย…”
“ข้าไม่เคยได้ยินชื่ออาจารย์ของเจ้าเช่นกัน มันเป็นทองหรือเงิน typha?” หลี่ฉีเย่กล่าว
“เขากำลังพยายามจะทำอะไร” ฝูงชนกลายเป็นนักเลงทันที
ชื่อเสียงของ Goldtypha True Emperor ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ Academy of Light เท่านั้น เขายังคงเป็นที่รู้จักกันดีใน Immortal Lineage