จักรพรรดิบรรพกาล บทที่ 2819

ตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องที่ Du Wenrui นักเรียนคนหนึ่งถามว่า “ผลไม้ชั้นเลิศนั้นแข็งแกร่งเพียงใด”

“มันจะไม่มีปัญหาในการช่วยให้คุณเป็นแอสเซนเดอร์ ถ้าพื้นฐานเต๋าของคุณลึกพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณมีความสัมพันธ์แบบแสง” เหวินรุยส่งสายตาลึกลับให้เขาและยิ้ม

“กลายเป็น Ascender ทันที?!” นักเรียนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้และแลกเปลี่ยนสายตากัน

สำหรับหลายคนที่นี่ การเป็นเทพแท้จริงถือเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ การเป็นแอสเซนเดอร์นั้นน่าทึ่งยิ่งกว่า บางทีอาจจะเป็นจุดจบของพวกเขา

ตอนนี้ ผลไม้เพียงผลเดียวนี้จะทำให้พวกเขาไปถึงอาณาจักรนี้ได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ? เป็นผลไม้ที่เป็นอมตะเพียงหนึ่งเดียวในตำนาน

ท้ายที่สุด การบ่มเพาะจำเป็นต้องได้รับการฝึกฝนอย่างซื่อสัตย์ มีเพียงไม่กี่อย่างที่สามารถทำให้ผู้คนข้ามอาณาจักรได้ อนิจจา Academy of Light มีของขวัญชิ้นนี้สำหรับสมาชิกของพวกเขา

“ผลไม้อะไรเนี่ย…” นักเรียนคนหนึ่งพึมพำขณะกัดผลไม้ของตัวเอง

น้ำผลไม้ทำให้ต่อมรับรสของเขาปะทุด้วยความใกล้ชิด สิ่งนี้ไม่สามารถต้านทานได้สำหรับผู้ฝึกฝนแห่งแสง ดังนั้นเขาจึงกัดอีกครั้งทันที

นักเรียนทุกคนเริ่มเพ้อฝันเกี่ยวกับการได้รับผลสูงสุด

“เอาล่ะ ใจเย็นๆ ทุกคน ผลไม้ชั้นเลิศไม่ได้หามาได้ง่ายๆ โดยปกติแล้วมีเพียงจักรพรรดิที่แท้จริงหรือคนที่อยู่ในระดับนั้นเท่านั้นที่สามารถรับพวกเขาได้ มีข้อยกเว้นบางประการ” เหวินรุ่ยส่ายหัวแล้วมองไปที่หลี่ฉีเย่ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม

หลี่ฉีเย่ยังคงสบายใจและไม่สนใจความคิดเห็น ดูเหมือนไม่สนใจผลไม้นี้

นักเรียนบางคนน้ำลายไหลแม้จะได้ยินเกี่ยวกับความยากลำบาก

“เก็บไปตามทาง อย่าฝันถึงผลไม้ชั้นเลิศ แม้ว่าคุณจะได้มันมา คุณจะต้องใช้เวลาอีกนานในการย่อยมัน การกินทั้งหมดภายในครั้งเดียวจะส่งผลให้เกิดการระเบิดเนื่องจากพลังงานแสงจำนวนมาก” เหวินรุยอธิบายเพิ่มเติม

กลุ่มหยุดคิดถึงผลไม้สูงสุดในขณะนี้ อย่างแรก พวกเขาอาจจะไม่ได้ด้วยซ้ำ ประการที่สอง พวกมันอาจไม่สามารถย่อยพลังของมันได้

ในสถาบันกลับใจ อาจารย์ทุกคนและแม้แต่คณบดีก็อ่อนแอกว่าจักรพรรดิที่แท้จริง มีเพียงสี่สถาบันที่ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่มีนักเรียนในระดับจักรพรรดิ

กลุ่มยังคงเดินหน้าต่อไป พวกเขาเก็บผลไม้ระหว่างทางมากขึ้น บางอันใหญ่เท่าแตงโมหรือเล็กเท่าเมล็ดงา

แน่นอนว่าอันดับไม่เกี่ยวกับขนาด

ผลไม้ขนาดเท่าเมล็ดสามารถเป็นอันดับสามในขณะที่แตงโมเป็นเพียงอันดับที่หนึ่ง

ในตอนแรกนักเรียนคิดว่าการเก็บผลไม้ศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้เป็นเรื่องง่ายมาก แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถได้รับทุกต้น แต่ก็สามารถรับได้หลายต้นจากแต่ละต้น

ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปลึกเข้าไปในสวนผลไม้ ก็ไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป ต้นไม้ต้นหนึ่งมีผลที่ไม่สามารถหาได้

พวกเขายังเห็นนักเรียนจากสถาบันอื่นๆ นักเรียนจากสถานที่ขนาดใหญ่ไม่ได้หยุดอยู่ในพื้นที่รอบนอกนี้และเพียงแค่จ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชาก่อนที่จะเดินต่อไป ไม่ต้องการเสียเวลา

ผู้ที่มาจากสถาบันที่ต่ำกว่ายังคงแข็งแกร่งกว่า Zhou Qiushi พวกเขาเก็บเกี่ยวได้ดีกว่ามากไม่ว่าจะเป็นปริมาณหรือคุณภาพ กลุ่มนี้ไม่พอใจมากที่ Zhou Qiushi และคนอื่น ๆ วิ่งเก็บผลไม้

“ออกไปเล่นนอกบ้านและเก็บผลไม้อันดับหนึ่งด้วยพลังอันน้อยนิดของคุณ” หนึ่งในนั้นพูดอย่างเย็นชา

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อใดก็ตามที่พบต้นไม้ระดับสูง พวกเขาจะยึดครองจุดนั้นทันทีแม้ว่ากลุ่มของ Qiushi จะไปถึงที่นั่นก่อนก็ตาม

“หยุดก่อน เราไปก่อน คุณไม่สามารถเลือกมันได้แม้ว่าคุณจะพยายาม ดังนั้นมันจะทำให้เราเสียเวลา” อีกคนหนึ่งกล่าวด้วยความรังเกียจ

Qiushi และคนอื่น ๆ รู้สึกรำคาญเป็นธรรมดา อนิจจา ศิษย์ภายนอกเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าพวกเขามาก นอกจากนี้พวกเขาไม่สามารถเก็บผลไม้ได้เช่นกัน

เพื่อนเหล่านี้สามารถเก็บผลไม้ได้สามถึงห้าผลจากต้นไม้ที่ดี ในขณะที่มันคงจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์หากพวกเขาเก็บได้เพียงคนละหนึ่งผล

สำหรับต้นไม้อันดับสามขึ้นไปจะได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น สิ่งนี้ส่งผลให้เกิดการเย้ยหยันและเย้ยหยัน

“ดู? ติดกับผลไม้อันดับหนึ่ง” นักเรียนคนหนึ่งหัวเราะ

กลุ่มของ Qiushi ไม่มีการตอบสนอง หลังจากหมุนไปที่นักเรียนคนสุดท้ายแล้วพวกเขาก็จากไปอย่างเงียบ ๆ มีเพียงไม่กี่คนที่ประสบความสำเร็จ

Du Wenrui ไม่ได้เข้าไปยุ่งเลยและเพียงยิ้มระหว่างการสังเกต

เขาและหลี่ฉีเย่ข้ามยอดเขาอีกลูกและตัดสินใจหยุดที่ลำธารบนภูเขาเพื่อพัก นักเรียนตามไม่ทัน

เขาเงยหน้าขึ้นและชี้ไปที่พื้นที่ถัดไป: “มีต้นไม้อันดับห้าชื่อ White Hair ในหุบเขานั้น ซึ่งเป็นต้นไม้ที่ดีที่สุดในหมู่เกรดนี้ ผลเดียวเปรียบได้กับผลไม้อันดับห้าอื่นๆ สองถึงสามผล ไปดูกันเถอะ”

“ผลไม้อันดับห้า…” ดวงตาของนักเรียนเป็นประกาย

พวกเขาไม่ประสบความสำเร็จมากนักในการหาต้นไม้หลังจากอยู่ในสวนมานานนับประสาอะไรกับต้นไม้อันดับห้า

“เรามาดูกันดีกว่า” พวกเขารู้ว่าโอกาสที่จะประสบความสำเร็จนั้นต่ำ แต่ก็ยังอยากลอง

ท้ายที่สุดพวกเขามีคนมากมาย อาจจะมีคนหนึ่งโชคดี

“ไป.” Wenrui ต้องการเห็นความกระตือรือร้นและความมุ่งมั่นของพวกเขา

กลุ่มปีนขึ้นไปและในที่สุดก็เข้าไปในหุบเขาเพียงเพื่อจะพบกลุ่มนักเรียนรออยู่

ต้นไม้สูงตระหง่านเกือบจะบดบังท้องฟ้าเหนือหุบเขาแห่งนี้ ต้องใช้คนนับสิบคนโอบรอบต้นไม้นี้โดยกางแขนออก

เป็นสีแดงจากบนลงล่าง แม้แต่ใบไม้สีเขียวก็ยังมีสีแดงอยู่ข้างใน ดูราวกับทับทิม กิ่งไม้รับน้ำหนักจากผลทั้งหมดได้ลำบาก

ตามที่เหวินรุยได้กล่าวไว้ ชื่อของมันคือผมขาวที่มีผลไม้คล้ายหยกขนาดเท่าหัวแม่มือ ผลไม้สีแดงปกคลุมไปด้วยขนสีขาวเล็กๆ ดูราวกับเข็มน้ำแข็ง

เป็นที่นิยมมากโดยมีลักษณะเป็นเส้นยาวพาดผ่านหุบเขาเหมือนพญานาค หนึ่งโหลหรือมากกว่านั้นสามารถปีนต้นไม้ได้ในเวลาเดียวกัน

ความนิยมไม่น่าแปลกใจเลย นี่คือต้นไม้อันดับห้าที่ดีที่สุด ผลหนึ่งผลมีค่ามากกว่าผลไม้อันดับห้าถึงสามเท่า

“แย่จัง โชคร้ายจัง!” นักเรียนคนหนึ่งเคาะผลไม้สุกหลายผลแต่ไม่ได้ผลสักลูก

“แบม! แบม! แบม!” อีกอันเร็วมากและได้สิบผลทันที

“แสดงความเมตตา Qingfeng ฝากไว้ให้เราด้วย” เพื่อนบ่นอย่างหงุดหงิด

“ใช่ ใช่ ต้นไม้เต็มไปหมด เพียงพอสำหรับทุกคน” นักเรียนชื่อ Qingfeng เก็บผลไม้อย่างมีความสุขและจากไป

“หมดเวลา เปลี่ยนเดี๋ยวนี้!” นักเรียนในแถวถัดไปได้ติดตามเวลาและตะโกน

นักเรียนที่อยู่บนต้นไม้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงไปโดยไม่คำนึงว่าการเก็บเกี่ยวของพวกเขาจะเป็นอย่างไร บางคนออกไปด้วยรอยยิ้มในขณะที่บางคนขมวดคิ้ว

“ถึงตาเราแล้ว!” กลุ่มถัดไปก็ปีนขึ้นไปด้วยความเร่งรีบ ขณะที่กลุ่มถัดไปก็เริ่มนับ

นี่เป็นวิธีเดียวที่จะรองรับจำนวนนักเรียนที่ต้องการลองได้

กลุ่มของ Zhou Qiushi เห็นสิ่งนี้และเข้าแถวด้านหลังด้วย