จักรพรรดิบรรพกาล บทที่ 2805
ผู้คนบนท้องถนนหลีกทางให้เติ้งเหรินเซินและคนอื่น ๆ ที่เปล่งประกายด้วยแสง
Zhao Qiushi และเพื่อนร่วมงานของเขาพบว่าภาพที่เห็นนี้ทำให้รู้สึกไม่สบายใจ คล้ายกับแขกคนรวยที่มาเยี่ยมเยียนที่พักอันต่ำต้อยของคนๆ หนึ่ง คุยโม้เกี่ยวกับความมั่งคั่งของพวกเขาในขณะที่เยาะเย้ยความยากจนของผู้อื่น
“Dean Du, Repentance Institution เป็นสถาบันที่มีอิทธิพลในระบบของเรา” Deng Rensen บอก Du Wenrui ขณะเดินไปข้างหน้า: “ควรมีหน้าที่รับผิดชอบในการกระจายแสงไปยังทุกซอกทุกมุมในเมืองนี้เพื่อชำระจิตใจของทุกคนให้สะอาดและเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นผู้ศรัทธาที่ศรัทธา”
เหรินเซินตำหนิ Du Wenrui และสถาบันการศึกษาของเขาอย่างเห็นได้ชัดที่ไม่สนับสนุนความรับผิดชอบของพวกเขา
Wenrui เพียงแค่ยิ้มโดยไม่ตอบโต้
“พวกเขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่พยายามเอาชีวิตรอด ไม่ใช่พวกวายร้ายหรืออะไรก็ตามที่มีความมืดมิดอยู่ในตัว ทำไมพวกเขาต้องบูชาแสงสว่าง?” นักเรียนคนหนึ่งจาก Repentance ที่อยู่ด้านหลังอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น
เติ้งเหรินเซินและกลุ่มของเขาถือว่าตนเองเหนือกว่าอย่างชัดเจน ปฏิบัติต่อผู้อื่นเหมือนมองไม่เห็นแสงสว่าง
“พวกเขาจะบูชาอะไรอีกในระบบนี้ ความมืด?” Shimao เข้าร่วมการสนทนา: “เราปลูกฝังเส้นทางแห่งแสงที่มีต้นกำเนิดมาจากบรรพบุรุษของเราและปฏิบัติตามความปรารถนาของเขา ในฐานะสมาชิกของ Academy of Light เราควรเผยแพร่แสงสว่างของเขาให้มากยิ่งขึ้น แม้แต่เมืองนี้ก็ควรจะอยู่ภายใต้อิทธิพลของมัน”
“งี่เง่า” หลี่ฉีเย่ยิ้มส่ายหัว: “การไม่มีแสงไม่ใช่สัญญาณของความชั่วร้าย สิ่งมีชีวิตทั้งหมดมีสติสัมปชัญญะเจตจำนงเสรีและหัวใจเต๋าของตัวเอง พวกเขาไม่จำเป็นต้องบูชาแสงสว่าง นักบุญผู้อ้างว้างไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อนเมื่อเขาอยู่ใกล้ ๆ การกอบกู้โลกและผู้อยู่อาศัยเป็นความประสงค์ของเขา เขาไม่เคยบังคับให้คนอื่นบูชาเขาและแสงสว่าง”
“แสงสว่างต้องส่องสว่างทุกสิ่งเพื่อหยุดการแพร่กระจายของความมืด!” เหรินเซินพูดอย่างเย็นชา
“งี่เง่ายิ่งกว่า” หลี่ฉีเย่สั่นศีรษะซ้ำแล้วซ้ำอีก: “บังคับให้โลกนับถือศาสนาของคุณ นั่นเป็นสิ่งที่ความมืดจะทำ”
“ฉันกินฮอกวอชของคุณมามากพอแล้ว! คนจมน้ำอย่างคุณสมควรตาย!” Lu Shimao ยกดาบของเขาขึ้น
“ท่านสุภาพบุรุษ นี่คือธุรกิจของสถาบันของเรา เราจะหาข้อสรุปด้วยตัวเอง คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้” Du Wenrui ขัดจังหวะการต่อสู้
การแสดงออกของ Shimao กลายเป็นน้ำแข็งเนื่องจากนี่ไม่ใช่เวลาและสถานที่ที่เหมาะสม ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตอบสนองได้
“คณบดี Du เราต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนเท่านั้น” เติ้งเหรินเซินกล่าวอย่างราบเรียบ
“และฉันซาบซึ้งในความตั้งใจดีของคุณ” เหวินรุ่ยยิ้ม
Wenrui ไกล่เกลี่ยสำเร็จอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ความเกลียดชังและการเหยียดหยามกลับเพิ่มขึ้นระหว่างกลุ่มที่ไม่ใช่คนพื้นเมืองและหลี่ฉีเย่เท่านั้น
สำหรับชาวพื้นเมืองเช่น Zhao Qiushi พวกเขารู้สึกรำคาญกับทัศนคติของ Shimao แต่ไม่สามารถทำอะไรได้
ในทางกลับกัน พวกเขารู้สึกใกล้ชิดและมีความคิดเห็นที่ดีขึ้นเกี่ยวกับหลี่ฉีเย่ที่มาจากเผ่าบาป
การสนทนาหยุดลงหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ขณะที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยัง Repentance Institution
การกลับใจเป็นสถานศึกษาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้ มันเป็นคนเดียว ดังนั้นคนส่วนใหญ่ที่ต้องการฝึกฝนจะเลือกมัน
แน่นอน ผู้ที่มีหนทางที่จะเดินทางต่อไปก็จะพยายามเข้าร่วมสถาบันอื่นๆ อนิจจา ภูมิหลังของพวกเขาเสียเปรียบในระหว่างกระบวนการสรรหา สำนักอื่นๆ มีอคติต่อพวกเขา โดยคิดว่าพวกเขาเป็นลูกหลานของคนบาป
การกลับใจเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ มันเป็นมากกว่าสถาบันการศึกษาในเมือง อาจกล่าวได้ว่าเป็นองค์กรปกครองของเมือง
มันถูกสร้างขึ้นเมื่อนานมาแล้ว บางคนเชื่อว่ามันเริ่มต้นขึ้นในระหว่างการวางรากฐานของระบบโดยนักบุญผู้อ้างว้างเอง
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมบางรายชื่อจึงรวมที่นี่เป็นสถาบันการศึกษาที่ยิ่งใหญ่ลำดับที่ห้าของระบบ อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับอีกสี่แห่งที่เหลือ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะตำแหน่งที่ไม่พึงปรารถนา ไม่มีบุคคลภายนอกต้องการเข้าร่วมดังนั้นจึงขาดความสามารถที่มีอยู่
หลังจากมาถึง Zhao Qiushi ก็ทำตามคำสั่งของ Wenrui และเตรียมสถานที่สำหรับ Li Qiye เขาเป็นคนที่เชื่อถือได้ ไม่เลือกปฏิบัติกับหลี่ฉีเย่เลย
“น้องชาย คุณสามารถมาหาฉันได้ทุกอย่างตั้งแต่คุณเพิ่งมาที่นี่ ฉันจะอยู่แถวเสารับนักเรียนใหม่” เขายังบอกหลี่ฉีเย่ก่อนที่จะจากไป
หลี่ฉีเย่ยิ้มให้กับเด็กหนุ่มผู้กระตือรือร้นและไม่พูดอะไร หลังจากชายคนนั้นไปแล้ว เขาก็นั่งลงบนเตียงและหลับตาลง ดูเหมือนจะหลับไป
“คุณสืบมาระยะหนึ่งแล้ว” หลี่ฉีเย่พูดช้าๆ: “ยั่วโมโหฉัน แล้วฉันจะลากนิกายของคุณลงมาจากฟากฟ้าที่นี่”
ไม่มีใครอยู่รอบตัวเขา มีเพียงอากาศที่เบาบาง แต่ด้วยการคุกคามนั้น ระลอกคลื่นอวกาศก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับคนๆหนึ่ง
เธอสวมชุดผ้าไหมสีน้ำเงินและปิดหน้าด้วยผ้าคลุมหน้า หลี่ฉีเย่พบเธอที่ศาลาระหว่างการเดินทางฝึกอบรมกับเยาวชนทั้งเจ็ดและเฉินเว่ยเจิง ในที่สุดเธอก็หนีไปหลังจากได้ลิ้มรสพลังของเขา
ตอนนี้เธอกลับมาก่อนเขาโดยไม่มีใครตรวจจับได้อย่างสมบูรณ์
“ผู้อาวุโส ฉันไม่มีเจตนาร้ายต่อคุณ ฉันเพียงต้องการยุติการผูกกรรมนี้” เธอโค้งคำนับด้วยความเคารพในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะราวกับนกขมิ้น
“คุณไม่สามารถทำอะไรฉันได้ นิ้วของฉันสามารถบดขยี้คุณและพระสงฆ์องค์นั้นได้” หลี่ฉีเย่ไม่สบตา
เธอยืนอยู่ที่นั่นด้วยมือทั้งสองเหยียดตรงเพื่อแสดงการยอมจำนน เธอรู้ว่าคราวนี้เธอกำลังติดต่อกับใครและเขาไม่ได้โกหกเรื่องความสามารถของเขา
“อย่างน้อยคุณก็มีความสามารถเล็กน้อย ตามฉันมาที่นี่จาก Immortal Demon” หลี่ฉีเย่กล่าว
“ผู้อาวุโส ความจริงก็คือว่าบรรพบุรุษได้มอบสมบัติที่สามารถระบุร่องรอยของท่านแก่ข้าได้” เธอรีบเปิดเผย
“Jade-zenith มีพรสวรรค์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการคำนวณและการทำนาย” หลี่ฉีเย่ไม่ได้สนใจ [1]
“คุณรู้จักบรรพบุรุษของเราไหม” หญิงสาวสะดุ้ง
“ไม่ แต่เนื่องจากเธอกล้าสอดรู้สอดเห็นคำสั่งจากสวรรค์ ฉันแน่ใจว่าเธอรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ ผู้ที่บ่มเพาะคัมภีร์สวรรค์นั้นมีความสามารถจริงๆ แต่ภูมิหลังของฉันไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถสอดแนมและคำนวณได้”
“ฉันเป็นคนโง่และอาจไม่มีตาด้วย” หญิงสาวเริ่มมีเหงื่อเย็น
“ก็คุณไม่โง่เหมือนพระนั่น” หลี่ฉีเย่กล่าว
เธอก้มหัวลงและฟังอย่างเชื่อฟัง เขาได้แสดงความเมตตาที่ได้ไว้ชีวิตเธอในอดีต
แม้ว่าตัวตนและการสนับสนุนของเธอจะน่าประทับใจ แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะอยู่ในสายตาของเขา บางทีเขาอาจมองว่าเธอเหมือนกับมด
“ในเมื่อเจ้าน่าจะเก่งในการทำนาย เจ้าเห็นอะไรมาบ้าง” เขาเหลือบมองเธอและถาม
หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะการได้รับความสนใจจากเขาถือเป็นเกียรติ
“ผู้อาวุโส ข้าไร้ความสามารถและไม่ได้เจาะจงอะไร มีเพียงว่าอนาคตนั้นมืดมนและไม่สามารถคำนวณได้” เธอตอบอย่างตรงไปตรงมา
“คุณไม่มีสิทธิ์คำนวณเรื่องนี้” เขาพูดว่า.
“ฉันละอายใจในความขาดแคลนของฉัน” หญิงสาวกล่าวเสริม: “ก่อนหน้านี้ฉันเคยออกจากนิกายตามคำสั่งของบรรพบุรุษเพื่อยุติการผูกกรรมและจบลงด้วยการทำให้คุณขุ่นเคือง”
“การเปลี่ยนแปลงจากสวรรค์ประกาศสัตว์ประหลาด” หลี่ฉีเย่พูดซ้ำประโยคนี้
“ครับ ท่านผู้อาวุโส” เธอพูด.
“คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้” เขายิ้ม.
“ในความคิดของฉัน คุณอาจเป็นผู้ช่วยชีวิต ผู้อาวุโส” เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองเขาและตอบตามความจริง
“ทำไมต้องเป็นผู้กอบกู้แทนที่จะเป็นสัตว์ประหลาด” เขาส่ายหัวเป็นคำตอบ
“ฉันไม่กล้าคาดเดาคำเตือนของบรรพบุรุษของฉัน แม้ว่าฉันทำฉันอาจจะผิด” เธอกล่าวเสริม
“ผู้กอบกู้หรือสัตว์ประหลาดนั่นขึ้นอยู่กับการอภิปราย อย่างไรก็ตาม สถานการณ์โดยรวมได้เปลี่ยนไปแล้ว ก้าวผิดเพียงก้าวเดียวและสามอมตะจะหยุดอยู่” หลี่ฉีเย่หรี่ตาลง